22 april 2019 Pasen

Al weer meer dan een maand verder, de tijd gaat zo snel. Maar vooral, wat is er veel gebeurd in mijn lijf! Prednison geheel afgebouwd maar ik kreeg enorme hoofdpijn en ik kan uit ervaring zeggen, erger dan migraine. Van migraine ken ik het proces; mensen voor de helft zien, slecht uit mijn woorden komen, dan de hoofdpijn, misselijkheid en uitzieken een goede dag. Nooit lang, wel vervelend. Maar nu dus drie dagen enorme hoofdpijn zodat ik mijn man heb laten bellen naar AVL. Zelf bellen ging echt niet. Dezelfde middag op de spoedafdeling binnen gekomen en een MRI gemaakt van mijn hoofd. Een MRI is al niet leuk maar met deze hoofdpijn ... Ze hebben me een nacht gehouden en medicatie geprobeerd maar reageerde nergens op. De volgende dag een lumbaalpunctie maar geen uitzaaiingen of andere afwijkingen gelukkig. Uiteindelijk reageerde ik wel op Oxycodon, samen met Amytriptiline; een heftige combo maar hoofdpijn zakte eindelijk af. 

Een week later na contact met de professor gestopt met de medicatie en kijken hoe het ging. Best goed gelukkig en ik kan zeggen des te meer medicatie uit mijn lijf, des te meer energie erin komt en daar ben ik heel blij mee. Maar ... energie is nog lang niet optimaal en kan ook niet, het heeft tijd nodig die ik wel heb maar mezelf niet gun. Hoe moeilijk kan het zijn niets te doen maar voor innerlijk herstel en mijn arm noodzakelijk. Want dat ik nog niet veel kan is duidelijk, wordt hard afgestraft met gevoel van strakke band om mijn arm; zal dat ooit of snel minder worden? Pfff wordt moe van mezelf 😞