31 januari 2019

Dit schilderij is gemaakt door mijn moeder met de naam 'One day I'll fly away'. Zij wilde deze als rouwkaart voor haarzelf en dat is nu exact 1 jaar geleden dat ze is overleden. Even een moment om stil te staan. En dan ben ik vooral dankbaar dat zij deze weg van mij niet meer heeft moeten meemaken, haar weg van dementie was al erg genoeg.

Maar nu blijft ook 30 januari 2019 als een mijlpaal staan; gisteren weer een controle bij het AVL gehad na de tweede immuumtherapie. Wat is mijn lijf hard aan het werk; het groene leger is echt op stoom gekomen. Ik heb helaas wel wat bijwerkingen; de lymfklieren in mijn wangen zijn opgezwollen en op de echo zijn ontstekingen te zien en ik heb een zeer droge mond. Mijn speekselklieren werken niet meer mee en dat is vooral lastig met eten; het kleeft lekker vast in je mond en kan het alleen maar wegspoelen met water. Maar door het aanmaken van weinig speeksel wordt je glazuur flink aangetast en ik ben juist zo zuinig op mijn tanden. Drinken maar beperken tot water en thee, vooral geen koolzuur of zoetigheid en eten wat een beetje smeuig is. Gisteren hebben ze een speekselklier verwijderd [je hebt er toch zo'n 50-60] voor onderzoek en maar afwachten wat daaruit komt. En de nierwaarden in mijn bloed zijn te hoog; dat gaan ze extra controleren. Dus er is nog wel wat werk aan de winkel.

Het belangrijkste: de tumormerkers zijn schrikbarend! In november waren ze 0,7, eind december 1,5, op 9 januari 0,5 en nu 0,05! Dit is echt een hele grote snelle daling en zeer positief. Daarbij dat de arts mijn tumor niet eens meer kon vinden onder mijn oksel [ik zelf ook al niet meer] geeft mij heel veel goede hoop op de uitslag na de operatie. Volgende week gaan ze  alleen de aangedane klier verwijderen en gelukkig hebben ze er een marker ingezet zodat ze kunnen zien welke lymfklier het was.

Bizar is het woord wat ik veel gebruik, ik sta versteld van deze snelle werking van mijn lijf. Realiserende dat ik 31 oktober 2018 naar de huisarts ging en waar ik nu sta ... Zo snel als het er was en de weegschaal de goede kant op; besef dat dit niet alleen lichamelijk een snelle verwerking is maar dat ik in mijn hoofd er ook echt nog wat mee moet doen. Blij dat ik het hier van mij kan afschrijven en mijn eigen uitgebreider Dagboek van [On]zekerheid, dan kan ik altijd nog nalezen wat er is gebeurd.