Countdown

Afgelopen vrijdag mocht ik om 9:15 lekker vroeg aantreden op de afdeling oncologie dagbehandeling. De tiende kuur, nog maar 2!! Ondanks de hoeveelheid personeel die daar loopt word ik toch al herkend. Je hoort ze bijna fluisteren: is dat niet die BRB-er (Bekende Rijswijkse Blogger) hahahaha ok that's the meds talking. Nee zonder dollen, er zijn dames die je echt al herkennen en er zijn er die ik voor het eerst zie.  Wat allemaal prima is want ze zijn allemaal heel vriendelijk en super behulpzaam. Ditmaal mocht ik niet in de groepsruimte plaatst nemen, daar was geen plek, maar mocht ik op zaal, in een bed. Nou mensen dat was een minifeestje. Dat bed lag toch lekker! Heel comfy en ruim en binnen 3 minuten was ik weer onderzeil, heb er dus echt van genoten.... Heel voorzichtig word ik wakkergemaakt en zag ik met mijn groggy hoofd dat er al een appelsapje voor me klaar stond. Die had René niet voor me geregeld want die kon niet bij me op zaal blijven, er was geen tafeltje voor hem om aan te werken. Dat had de mevrouw met d'r super de luxe rijdende kantinekar dus voor me neer gezet. 

Aanvaarden

De dag van infuus is een afgeschreven dag, dan zit ik niet lekker in m'n vel, ben ik moe en vrijdag zelfs een beetje dizzy. Mijn zinnen had ik gezet om op Zaterdag aan een wandeling met 11 rasgenoten van Ilai deel te nemen.

Als dat mentale doel er is gaat het lichaam gek genoeg ook vaak wel mee. Dus op tijd naar bed om fris en fruitig op te staan. Koek en sopie mee voor de in  bus die me ophaalt voor een rit van 1,5 uur. Al met al een heerlijke wandeling geweest die me vandaag laat afzien. Maar dat was het me meer dan waard en dat aanvaard ik dan ook.

Zichtbare gevolgen

Momenteel zijn er twee duidelijke uiterlijke veranderingen waar te nemen door de gevolgen van de chemo. Tuurlijk m'n kale kop maar dat is niet waar ik op doel. Donsje is weer terug maar in aangepaste, zeg maar FRIAR TUCK vorm. 

De meeste van mijn lezers stammen nog uit het originele Disney tekenfilm tijdperk en weten ongetwijfeld wie ik bedoel, voor wie dat niet weet #google maar. Van oor tot oor achterlangs voelen de donsjes echt voller dan boven op hut kopske.

Het tweede meest duidelijke defect zijn mijn handnagels. Groeien doen ze gelukkig nog steeds maar ik zie duidelijk de verandering in nagelplaat structuur en kleur. Dat hersteld zich gelukkig ook weer allemaal en uiteindelijk hoe belangrijk is dat nou helemaal!? Nou ja eigenlijk voor mij wel heel belangrijk, natuurlijke beroepsdeformatie zeg maar. 

Stiekem onder al die bravour toch een meisje meisje.