Vliegensvlug

6 maanden

Zo kort geleden is het dat ik geopereerd ben, 6 maanden en 1 week. Gelukkig geen nare herinnering aan. Eigenlijk alleen maar hele fijne maar dat heeft een heel andere oorzaak. Op 14 februari heb ik getuige mogen zijn van de geboorte van 5 ienimini Eurasier pups. Daarna ben ik dagelijks bij ze op bezoek geweest, heb ik ze mogen knuffelen, wegen, spelen en nog meer knuffelen. De twee maanden dat ze bij hun moeder bleven hebben mij heel veel afleiding gegeven van de therapie die mij nog te wachtend stond of de bestraling die ik kreeg. Vandaag heb ik dus extra aan “mijn” aapies gedacht. Die naar verluidt lekker aan het pre-puberen zijn en heerlijk uit proportie groeien met lange slungelige poten en overdreven lange snuiten. 

7 weken

Dat is wat mij nu nog rest aan daadwerkelijke behandelingen. Bizar snel allemaal terwijl toen, toen op 16 januari mij de mededeling werd gegeven van de verdenking, de bal ging rollen en ik nog helemaal niet wist wat me/ons te wachten stond. Wil graag geloven dat ik op dit moment de diepste dalen wel heb mogen ervaren. Probeer heel hard de blues momenten te aanvaarden en te documenteren wanneer die er zijn. René merkt op dat het eigenlijk altijd wel het weekend na het infuus is. Dan geloof ik hem maar. Hij moet tenslotte met mijn mood dealen (gaat dan eigenlijk vooral zijn eigen ding doen, tis tenslotte weekend en laat mij lekker sudderen) Geeft mij de rest van de week om te proberen wat te doen en vrolijk het Donsje uit te hangen. Verschil in gemoed is echt al in de ochtend bij wakker worden te merken. Alsof er een knop is omgezet. Dus ja Donsje gaat verder.

.