Year gone by
Sign o the time
12 maanden geleden wisten we nog van niets. Het leven was niet zorgeloos maar de hoop dat we post Covid, op korte termijn, de kop in zouden drukken was groot. Denk dat we daar ook wel enige voortgang in hebben geboekt maar die zekerheid hebben we niet. De vraagtekens vormen zich dagelijks: Post Covid of Post Chemo? De ziekenhuis bezoeken voelen nu soms al zwaarder dan dat het uiteindelijke behandeltraject geweest is. De vraag is nu wat is de uitkomst? Vorige week een dexascan gehad, 0 meting botdichtheid. Dit om de eventuele osteoporose in de gaten te houden. Wederom ook weer een naald in de arm gejast gekregen om bloed af te tappen om de hormoonhuishouding in kaart te krijgen. Dit allemaal door 1 klein minuscuul klein klote pilletje wat ik dagelijks slik.
Opvliegers en artrose
Bijwerkingen die normaal zijn voor iemand in de overgang maar nu dus door chemicaliën.
Via telefonisch consult met oncologe kreeg ik te horen dat de osteoporose (botontkalking) niet aanwezig is. Het antihormoon doet iig wel wat het moet doen. Hormoonwaardes zijn zoals ze horen bij iemand ná de overgang. Opvliegers kan ik redelijk onder controle houden met het slikken van salieblad supplementen. Heb nu eigenlijk alleen 's avonds na het eten een zweetaanval jonguh.... dan schop ik m'n dekentje van me af, de sloffen gaan uit en de waaier en zakdoekken komen te voorschijn. En dan al.
De artrose is een heel ander, veel irritantere en constantere bijwerking. Zeker de duimgewrichten waren al kwetsbaar door de jaren lange intensieve massagedruk die ze moesten verduren, alles voor mijn salongast #missmyjob. Waar ik eerst nog wat kon onderdrukken met duivelsklauw supplementen ga ik nu maar op zoek naar wat andere manier van verlichting. Hopelijk dat acupunctuur me kan helpen.
Vandaag eerst kerstboom, slingers, taart en champagne
#grobbekuiken23