Dag fijne Portacath, beschermer van mijn bloedvaten 🙏❤️

Dag fijne Portacath, beschermer van mijn bloedvaten🙏❤️, 

Vandaag is dan het moment daar: je wordt verwijderd uit mij. Wat een mijlpaal.Ik herinner me nog zo goed wanneer je in mij werd geplaatst. Het was 10 maart, 1 dag voor de allereerste chemotherapie. 

Ruim 8 weken daarvoor, half januari, hadden we te horen gekregen, dat er twee grote uitzaaiingen in mijn okselklier zaten. Een schok! Het betekende in mijn geval dat de weegschaal toch ging overhellen naar WEL chemotherapie. Eerst nog herstellen van de borstsparende operatie, en drie weken bestraling.

En daar  kwam dan die dag van de allereerste chemotherapie. Ik wist totaal niet wat me te wachten stond. Ik wist gelukkig toen nog niet, hoe ziek ik zou worden van de AC-kuren. Dat ik daags erna ook Corona bleek te hebben😔. 
 

Weken volgden van heel ziek worden, langzaam weer opkrabbelen. Beslissingen nemen, wat is wijsheid tav de bijwerkingen? In goed overleg werd de dosering vaker aangepast, werden extra herstel weken ingelast. Zo hard nodig was dat, ik kwam op adem en voelde hoe mijn ‘afgebroken’ lijf weer herstelde. Een periode van overleven. De Paclitaxel kuren verliepen totaal anders. Hier leek het aanvankelijk mee te vallen. Niets was minder waar; geleidelijk kreeg ik meer en meer klachten van polyneuropathie. Waar lag de grens qua stoppen?

Ik wilde zo graag alle kuren krijgen!  Alles in mij dacht enkel aan: uitroeien die kwaadaardige cellen. De chemotherapie bood mij in dat opzicht een instrument om mijn strijdlust vorm te geven. Te kanaliseren. De oncoloog bood ruimte om zelf mijn grens hierin te mogen voelen. Natuurlijk binnen veilige kaders. Toen ik dingen uit mijn handen liet vallen, van de trap viel, wilde ik toch nog doorgaan.  Bij de 9e kuur voelde ik wat de chemo met mijn hoofd deed….. Als neuropsycholoog merkte ik dat het was alsof ik ‘dronken’ was, niet goed uit mijn woorden kon komen, mijn geheugen was een zeef. Ik voelde: dit is de grens, bescherm je 🧠 brein!

Pas nadat de chemotherapie gestopt was, kwam ik langzamerhand uit de fuik waarin ik had gezeten. Kwam er ruimte om ook naar kwaliteit van leven te kijken. Ik kan mezelf niets kwalijk nemen. Alles heb ik eraan gedaan. 

Fijne Portacath, dankzij jou bleven mijn gevoelige aderen gespaard voor de agressieve chemo stoffen. Het aanprikken verliep altijd probleemloos. Ik kon met je douchen en in bad. Wat een fantastische uitvinding! Nu krijg je een ereplaatsje thuis.

Wil je meer weten over wat een Portacath is? https://www.rijnstate.nl/aandoening-en-behandeling/port-a-cath/

Ik hoop je nooit meer nodig te hebben Portacath. Van mij mag je met pensioen voor altijd. 🙏 DANK!

liefs, Berit