Op het leven, zolang als het mag duren❤️

Op het leven, zolang als het mag duren❤️

Vandaag ging ik eindelijk weer in het water met lotgenoten (borstkanker). Een warm bad, letterlijk en figuurlijk😁. Ik ben er lang niet geweest gedurende de intensieve maanden van chemotherapie. Als ik vertel dat ik gisteren een goede uitslag van de PET CT-scan heb gekregen, komen de tranen. 

Het zijn tranen van maanden ingehouden spanning; de tumor met een genetisch zo gunstig profiel, had zich toch lokaal uitgezaaid in mijn okselklieren. Dus ja, als die uitzaaiingen er al een lange tijd zaten, waarom zouden er dan geen kwaadaardige cellen verder door mijn lijf zijn gaan reizen? 

“Dit zijn absoluut geen helpende gedachten”, sprak ik mezelf toe. Het is zoals het is, en ALS er wel uitzaaiingen op afstand zijn, dan wil ik het weten. De scan was afgelopen vrijdag. Zondagavond besef ik: misschien was dit de laatste dag dat ik dacht nog een toekomst te hebben. 

Maandag gaan we samen naar het ziekenhuis voor de uitslag. Het voelt zo onwerkelijk. Ja Berit, dit gaat echt over jou. Ik besef ten volle: wat ik nu ga horen, kan alles veranderen. Alles in mij wil het niet horen, mijn eventuele doodvonnis. 

Dan hoor ik de woorden van de oncoloog:”We hebben een goede scan”. Ik kan niets voelen, zo raar. De Onthechte Zelfbeschermer is nog zo actief! Pas als ik mijn gevoelens deel, komen de tranen. Voor blijdschap is nog even geen ruimte.

Ik krijg flashbacks van de dag dat ik de diagnose kreeg; het voelt precies hetzelfde. Alsof het niet over mij gaat, ik ga over op de automatische piloot. Soort van bevriezen maar niet helemaal.

Het advies is oncologische revalidatie. Maar mijn werk weer oppakken dan? De wanhoop slaat toe. Mijn zo beperkte energie, de pijn de cognitieve problemen, God wat heb ik er genoeg van! Ik wil 🏇🏻 galopperen, niet enkel stappen en af en toe draven😔. 

“Ok Berit”, spreekt de Gezonde volwassene in mij: “Rustig aan, ademhalen. Doseren. Gun jezelf deze kans. Vertrouw er maar op dat je over een tijdje weer volledig kunt werken. Voor nu heb je hersteltijd nodig. Je lijf en geest hebben het zwaar te verduren gehad. Jij kunt dit👊🏼”.

Ja, ik mag de tijd nemen om alle nare ervaringen te verwerken die ik zo diep heb weggehouden van mijn bewustzijn.

Het is goed zo. Ik leef, en daar ben ik intens dankbaar voor. Op het leven, zolang als het mag duren❤️.

liefs, Berit