‘n Paar maanden verder ….

Deze week weer contact gehad met de uroloog. De PSA was behoorlijk gestegen, van 13,5 naar 22,3. Dit was voor hem aanleiding om de behandeling uit te breiden met Abiraterone en Prednisolon.
Vanmorgen de eerste pillen ingenomen. Ik hoop dat ik een beetje van de bijwerkingen verschoond blijf. De bijwerkingen van Eligard zijn eigenlijk al genoeg. Ik merk dat mijn conditie zienderogen achteruitgaat. De vermoeidheid neemt toe en ook het transpireren speelt me behoorlijk parten.  Hoewel ik redelijk let op wat ik eet, begint m’n gewicht ook aardig toe te nemen. Dit heeft denk ik alles te maken met de wandeling met de hond. Voorheen liep ik meer dan een uur per dag maar nu ben ik blij als ik het een halfuur vol houd.
Maar goed, ik weet waarvoor ik het doe. Dus geen gezeur en proberen er het beste van te maken. 
Grappig is wel dat ik de medicijnen niet bij m’n eigen apotheek kan halen, maar dat deze afgehaald moeten worden bij de apotheek van het ziekenhuis. Ik neem aan, wanneer ik niet meer zo mobiel ben, dat ze deze thuis komen brengen. 
Afgelopen week veel gekeken naar de Paralympische Spelen. Als je deze sporters, ondanks hun handicap, enthousiast bezig ziet, vult dit mij met respect en zal ik wat minder bezig zijn met hoe het nu verder moet. Er zijn altijd nog mogelijkheden denk ik.
Bij de melding dat ik ook Prednisolon moet slikken zei de uroloog dat ik dan “een dik koppie” krijg. Mijn reactie hierop was: “Misschien wordt ik dan weer aantrekkelijk”.
Over twee maanden hebben we weer contact om te zien of de Abiraterone z’n werk doet. 

Groet,

René