We hobbelen gestaag verder ....

We zijn al weer ruim 'n half jaar verder sinds de vorige keer en als ik de prognose in ogenschouw neem: ik ben er nog steeds. Ik kan nog steeds blijven genieten van de leuke dingen en de klachten nemen maar minimaal toe. De PSA is licht gestegen (van 1,9 naar 2,5) en de testosteron waarde is bijna nul. Dus wat wil ik nog meer.
De pijntjes beginnen wel meer op te spelen (krampen, af en toe behoorlijke scheenbeenpijn) en de vermoeidheid gaat me ook meer en meer parten spelen, maar het blijft allemaal binnen de perken. Het controle moment is met drie maanden vervroegd. De volgende (prik)controle is in maart. Benieuwd hoe we er dan voor staan.