Ervaringsleren
Nou mijn rugzak zit toch al aardig vol zo met mijn 45 jaar en daar waar weinig mensen vertrouwen hadden in mijn manier van leren kan ik je zeggen dat ik nu toch best veel weet. Mijn schoolcarrière bestaat uit een opbouw in de opleiding om zo van net vbo door te ontwikkelen tot hbo. Daarna nog 2 hbo studies niet afgerond om uiteindelijk via een deeltijd studie mijn SPH te behalen. In mijn zoektocht naar wat meer bij me zou passen en het idee om dan een studie te gaan doen weet ik nog heel goed dat ik de vraag terug kreeg, maar die andere 2 studies die heb je niet afgemaakt. Uhm ja dan wordt je toch weer wel wat onzeker, maar ik heb het toch gedaan en en ben de opleiding tot speltherapeut gaan doen. Deze studie was veel meer dan alleen maar leren uit de boeken, maar was eigenlijk een therapie traject voor jezelf. Ook werd Jos ziek toen ik deze studie deed, dus genoeg reden om ermee te stoppen. Toch ben ik doorgegaan en tijdens de diploma uitreiking naar voren geroepen als 'hemels rolmodel". Ik vond het heel bijzonder en zag het zelf echt nog niet zo.
Maar afgelopen jaar ben ik wel heel veel dingen tegen gekomen op mijn pad en ik kan je vertellen dat waren best behoorlijke uitdagingen. En ja hierin moesten steeds weer keuzes gemaakt worden en ondertussen gaat alles ook gewoon door. Het was voor mij wel echt een soort van opleiding waar ik niet voor gekozen heb, maar die ik toch in gedwongen werd om te gaan doen. De studie zal ik maar noemen "je bent weduwe en wat nu?", zo jammer dat hier geen echte opleiding voor is die je van tevoren kan doen en waar je meer voorbereid bent op wat komen gaat. Nee dan komt mijn ervaringsdeskundigheid en het vinden van mijn eigen wel wel heel erg van pas. Hoe mooi is het om de ervaringsdeskundigheid te delen met mensen die nog aan het begin staan van de deze reis. Ik sta er ontzettend voor open om deze groep mensen met onze ervaring bij te staan, dus wie weet komt er gewoon nog een boek. Of nee ik heb al een boek liggen om te lezen van iemand die haar man die ook Jos heet en overleden is aan darmkanker heeft beschreven over dit proces "met verlies niet verloren" Hier kwam ik pas achter toen ik het boek besteld had ♥
2 reacties
Mijn man heet ook Jos, heeft ook (uitgezaaide) darmkanker, we hebben zoon van bijna 4 jaar. Enige verschil met jou is dat ik (nog) geen weduwe ben en dat we niet weten waar het schip strandt op dit moment. De behandelingen zijn op dit moment palliatief, de uitzaaiingen in de lever zijn te groot om te opereren. Maar desondanks proberen we positief in het leven te staan en vooral te genieten van de kleine dingen, met vrienden en familie. Ik vind jouw blog enorm inspirerend en blijf je graag volgen, hopende dat ik jouw ervaring niet nodig heb, maar reëel gezien wel nodig ga hebben in de toekomst. Take care ♥
Wat bijzonder dat jou man ook Jos heet en jullie ook nog een jong zoontje hebben van 4. Onze kinderen waren 5 en 3 toen Jos de diagnose darmkanker kreeg nu 16 maart 6 jaar geleden. Wat mooi om te lezen dat jullie ook positief in het leven staan ondanks dit proces. Ik weet nu dat dit ons ontzettend geholpen heeft met het proces waar we nu inzitten. Ik hoop ook echt dat je mijn ervaring niet nodig hebt, maar mogelijk voel je al wel meer en is het fijn om al wat voorbereid te zijn op die fase die mogelijk ook gaat komen. Je mag me altijd een bericht sturen en dit is een deel van onze blogs, we hebben er vanaf de eerste dag van de diagnose geschreven vanuit onze eigen pagina. Daar noemen we ons de belletjes en kan je de andere blogs vinden. Voor jullie heel veel kracht en verbinding om dit intense traject door te gaan. Carpe Diem ♥