Oorlog in mijn hoofd
Medeslachtoffers,
In mijn eigen dorp voel ik me steeds meer een vreemdeling.
Hoor nergens meer bij, en word niet meer voor vol aangezien.
Zelf voel ik me nerveus en verdrietig.
Het is oorlog in mijn hoofd.
Wat ik ook merk is dat mijn karakter sterk begint te veranderen.
Word steeds liever en dat is nieuw voor mij.
Zweef nog een beetje rond op weg naar de hemel.
Lichamelijk gaat het nog prima.
Wil nog helemaal niet dood.
Liefs Jan
2 reacties
Hi Jan. Dank voor je blog, hoewel je in t begin aangaf dat je geen schrijver was, gaat het je toch goed af!
fijn dat het lichamelijk goed gaat, en het mentale…. Dat is echt lastig. Ik heb zelf wat goede gesprekken gehad met de poh en hoor van anderen goede ervaringen met Helen dowling instituut. Heb je daar wel eens naar gekeken? Misschien is het ook iets voor jou? Mooi weekend!
Godelief,
Hou niet van die lange teksten, maar gewoon beknopt en duidelijk je mening ventileren.
Heb er eigenlijk alleen maar moeite mee dat ik binnenkort doodga, terwijl ik me zo goed voel.
Nog ruim 3 maanden en dan is het alweer 3 jaar na de diagnose.
Nog 2 jaar dan ben ik tevreden (zonder whipple en chemo).
Nogmaals ik ben een prater!
Liefs Jan