Controle mammacare verpleegkundige
Het is weer een tijdje geleden dat ik wat geschreven heb. Na de behandeling blijf je nog jarenlang onder controle.
In mei is er een mammografie gemaakt en had ik de controle afspraak bij de onco chirurg. Afgelopen maandag ben ik op controle geweest bij de mammacare verpleegkundige (W), maar nu voor lichamelijk onderzoek. Komende jaren zal ik steeds om en om bij hen op controle moeten komen omdat het risico op plaatselijke terugkeer de eerste 5 jaar het grootst is. En de mammagrafie van mijn andere borst wordt ieder jaar gemaakt. Hopelijk steeds met goed nieuws en krijg ik niet te horen dat er een verdenking is op een nieuwe tumor in die borst.
Het lichamelijk onderzoek was deze keer ook weer goed gelukkig.
Sinds 2 weken heb ik pijnklachten onder mijn rechterborst ter hoogte van het litteken van de borstlifting en de pijn trekt door richting de oksel. Zelf heb ik sterk het gevoel dat de pijn niet van het litteken komt. Daar de pijn dieper zit. En dat het om een tussenribspier gaat, of om de rib zelf. Paar dagen voordat ik deze pijn kreeg ben ik van de fiets gevallen. Mogelijk dus dat dit de verklaring is. Maar het ging helemaal niet hard. Ik stond ongeveer stil omdat ik de bocht in de rotonde niet goed kon halen. Daardoor wilde ik afstappen. Maar de fiets raakte hierdoor uit balans en moest ik laten vallen en daardoor viel ik ook. Maar op het gras en had me niet gestoten aan de fiets. Tuurlijk zal het dit wel zijn. Maar toch......
Eigenlijk ben ik helemaal niet zo bang voor terugkeer van de ziekte. Deze pijn vind ik wel lastig, daar ik toen die ene bewezen uitzaaiing onder op mijn rug had. Op bot dus. Geef aan dat ik het daarom fijn zou vinden als ze voor mijn geruststelling een controlefoto zou willen laten maken.
W. vraagt goed door hoe mijn klachten precies zijn. En probeert mij gerust te stellen, wat haar ook wel lukt. Ze vertelt dat dit de komende jaren moeilijk zal blijven. Het vertrouwen in mijn lichaam moet weer groeien. En dat vertrouwen kan niet gaan groeien door bij elke pijntje een röntgenfoto of een echo te maken. Bovendien geeft het ook onnodige straling W. kan niet in mijn lichaam kijken, maar gezien mijn beschrijving van de pijnklachten denkt ze echt dat het niet om een uitzaaiing gaat. De pijn is continu lastig maar wel acceptabel aanwezig, maar wel met verschil in intentie. Dat is voor W. vooral een teken dat de pijn waarschijnlijk vanzelf weer over zal gaan. Ze stelt dan ook voor om in ieder geval bij het opstaan en voor het slapen gaan paracetamol te nemen. En eventueel ook nog een keer overdag.
Ik had namelijk ook de vraag of er toch geen dexa-scan (botdichtheidsmeting test) gemaakt mocht worden. Begin oktober is er een PETct-scan en een CT-scan van mijn bekken gemaakt. Deze laten gelukkig wel botherstel zien, maar alle 4 de breukjes zitten nog niet aan elkaar vast. Voor mijn eigen gevoel heb ik de breukjes op het heiligbeen en op het schaambeen wel door de eerdere bestralingen gekregen. De bestralingsarts heeft echter gezegd dat de breukjes op het schaambeen buiten het bestralingsgebied liggen. En dat is dan raar natuurlijk. Want dat zou betekenen dat ik om een andere reden daar 2 spontane breukjes heb gekregen. Die bovendien ook veel meer tijd nodig hebben om te genezen dan een normale breuk . Dus vandaar mijn vraag voor een dexa-scan.
W. heeft dit overlegd met mijn oncoloog. En deze mag inderdaad gemaakt gaan worden. Maandag 4 december kan dit al. En donderdag 7 december krijg ik van W. de uitslag. En ze zal dan ook mijn nieuwe pijnklachten met mij evalueren.
Ondertussen zit ik al weer 5 maanden in de ziektewet ivm de breukjes. Stormmeeuw gaf mij al eens de reactie uit haar eigen ervaring dat je geduld aardig op de proef wordt gesteld. En dat klopt helemaal. Ik heb namelijk het idee dat het herstel sinds begin oktober stil staat. Gelukkig gaat het niet slechter, maar ik voel ook geen verbetering. Ik ben dus heel benieuwd wat er uit de dexa-scan gaat komen.
Wordt vervolgd.
Lieve groetjes Allemaal
In mei is er een mammografie gemaakt en had ik de controle afspraak bij de onco chirurg. Afgelopen maandag ben ik op controle geweest bij de mammacare verpleegkundige (W), maar nu voor lichamelijk onderzoek. Komende jaren zal ik steeds om en om bij hen op controle moeten komen omdat het risico op plaatselijke terugkeer de eerste 5 jaar het grootst is. En de mammagrafie van mijn andere borst wordt ieder jaar gemaakt. Hopelijk steeds met goed nieuws en krijg ik niet te horen dat er een verdenking is op een nieuwe tumor in die borst.
Het lichamelijk onderzoek was deze keer ook weer goed gelukkig.
Sinds 2 weken heb ik pijnklachten onder mijn rechterborst ter hoogte van het litteken van de borstlifting en de pijn trekt door richting de oksel. Zelf heb ik sterk het gevoel dat de pijn niet van het litteken komt. Daar de pijn dieper zit. En dat het om een tussenribspier gaat, of om de rib zelf. Paar dagen voordat ik deze pijn kreeg ben ik van de fiets gevallen. Mogelijk dus dat dit de verklaring is. Maar het ging helemaal niet hard. Ik stond ongeveer stil omdat ik de bocht in de rotonde niet goed kon halen. Daardoor wilde ik afstappen. Maar de fiets raakte hierdoor uit balans en moest ik laten vallen en daardoor viel ik ook. Maar op het gras en had me niet gestoten aan de fiets. Tuurlijk zal het dit wel zijn. Maar toch......
Eigenlijk ben ik helemaal niet zo bang voor terugkeer van de ziekte. Deze pijn vind ik wel lastig, daar ik toen die ene bewezen uitzaaiing onder op mijn rug had. Op bot dus. Geef aan dat ik het daarom fijn zou vinden als ze voor mijn geruststelling een controlefoto zou willen laten maken.
W. vraagt goed door hoe mijn klachten precies zijn. En probeert mij gerust te stellen, wat haar ook wel lukt. Ze vertelt dat dit de komende jaren moeilijk zal blijven. Het vertrouwen in mijn lichaam moet weer groeien. En dat vertrouwen kan niet gaan groeien door bij elke pijntje een röntgenfoto of een echo te maken. Bovendien geeft het ook onnodige straling W. kan niet in mijn lichaam kijken, maar gezien mijn beschrijving van de pijnklachten denkt ze echt dat het niet om een uitzaaiing gaat. De pijn is continu lastig maar wel acceptabel aanwezig, maar wel met verschil in intentie. Dat is voor W. vooral een teken dat de pijn waarschijnlijk vanzelf weer over zal gaan. Ze stelt dan ook voor om in ieder geval bij het opstaan en voor het slapen gaan paracetamol te nemen. En eventueel ook nog een keer overdag.
Ik had namelijk ook de vraag of er toch geen dexa-scan (botdichtheidsmeting test) gemaakt mocht worden. Begin oktober is er een PETct-scan en een CT-scan van mijn bekken gemaakt. Deze laten gelukkig wel botherstel zien, maar alle 4 de breukjes zitten nog niet aan elkaar vast. Voor mijn eigen gevoel heb ik de breukjes op het heiligbeen en op het schaambeen wel door de eerdere bestralingen gekregen. De bestralingsarts heeft echter gezegd dat de breukjes op het schaambeen buiten het bestralingsgebied liggen. En dat is dan raar natuurlijk. Want dat zou betekenen dat ik om een andere reden daar 2 spontane breukjes heb gekregen. Die bovendien ook veel meer tijd nodig hebben om te genezen dan een normale breuk . Dus vandaar mijn vraag voor een dexa-scan.
W. heeft dit overlegd met mijn oncoloog. En deze mag inderdaad gemaakt gaan worden. Maandag 4 december kan dit al. En donderdag 7 december krijg ik van W. de uitslag. En ze zal dan ook mijn nieuwe pijnklachten met mij evalueren.
Ondertussen zit ik al weer 5 maanden in de ziektewet ivm de breukjes. Stormmeeuw gaf mij al eens de reactie uit haar eigen ervaring dat je geduld aardig op de proef wordt gesteld. En dat klopt helemaal. Ik heb namelijk het idee dat het herstel sinds begin oktober stil staat. Gelukkig gaat het niet slechter, maar ik voel ook geen verbetering. Ik ben dus heel benieuwd wat er uit de dexa-scan gaat komen.
Wordt vervolgd.
Lieve groetjes Allemaal
5 reacties