Klein gebaar als dank.

Vandaag krijg ik voor de 50e keer dubbele immunotherapie. En dat is dus zeker een reden voor een klein feestje. Want oh, wat ben ik dankbaar dat de behandeling die ik krijg zo goed aan geslagen is. En dat het nu al weer bijna 3 jaar na diagnose verder is, zonder dat er tekenen zijn dat de ziekte terug is gekomen.
De 50e keer vandaag dat ik bij de oncologische dagbehandeling binnenloop. Voor de verpleegkundigen is niets teveel. Nemen altijd de tijd voor een praatje. Staan altijd klaar om mij te helpen of te steunen. Daarom had ik een klein gebaar als dank en om te kunnen toasten op het leven. En het volgende verhaaltje had ik op de kaart geschreven:

Ik wil jullie bedanken,

Omdat ik vandaag voor de 50e keer bij jullie kom.

Elke keer weer word ik begroet met een vriendelijk gelaat.

En voel ik een enorme betrokkenheid, voor hoe het met mij gaat.

Soms was er een traan, maar gelukkig meestal een lach.

Het heeft mij niet allemaal meegezeten.

Maar toch ben ik dankbaar over hoe het nu met mij gaat.

Want de ziekte lijkt gelukkig weg te zijn.

En ook al had ik deze ziekte liever niet gehad, het heeft mij ook heel veel rijkdom gebracht.

En daar geniet ik van elke dag.

Jullie gaan mij nog zeker 4x hier zien. En dan heb ik 3 jaar de dubbele immunotherapie gehad.

16 juni hoor ik van mijn oncoloog wat de professor uit Maastricht mij adviseert.

Al lijkt het simpel wat jullie aan ons allemaal schenken,

Het is nog veel meer waard dan jullie denken.

Chapeau voor alles wat jullie doen en daarom dit kleine gebaar.

Lieve groet Dasje.