Lastig als een belafspraak steeds wordt uitgesteld.

Mijn mammacare verpleegkundige had een belafspraak geregeld met mijn oncoloog, omdat ik graag wilde weten hoe de spontane breukjes in mijn onderrug vervolgd zouden gaan worden. Omdat ik zelf als verpleegkundige in het ziekenhuis werk, waar ik ook als patiënt behandeld wordt, weet ik heel goed hoe bepaalde processen lopen. Mijn vraag gaat niet om een belangrijke uitslag. Het is altijd druk voor de artsen. Dus dat de belafspraak hierdoor verplaatst wordt, begrijp ik heel goed. Maar dat dit vervolgens 4x gebeurd vond ik toch wel minder. Want ook al is het niet spannend, je houdt die dag wel voortdurend je telefoon in de gaten.
Maar uiteindelijk belde ze mij op vrijdag 22 december 's avonds om half 8.

Wat is mijn oncoloog een lief mens. Als eerste informeerde ze heel oprecht hoe het met mij gaat. En is ze blij voor mij dat ik sinds 3 weken weer verbetering voel. Maar ik had 7 juni niet kunnen denken, dat het herstel zo lang zou duren. Inmiddels is dit al ruim een half jaar. Maar het geeft mij wel rust dat het niet om een uitzaaiing gaat. Mijn oncoloog zei: ja, bij jou loopt alles anders. Zij vindt het niet nodig om nu al de PETct-scan weer te herhalen. Maar ze gaat wel voor eind januari een CT-bekken regelen voor mij. De uitslag hiervan krijg ik op mijn verjaardag. (5 februari)
De spontane breukjes op het schaambeen zullen waarschijnlijk toch door broos bot door de bestralingen zijn ontstaan. De dexascan gaf wel als uitslag osteopenie aan, maar daardoor ga je niet spontaan zonder trauma iets breken.

Zij had nog niet eerder de vraag gehad of zij wist van het onderzoek in het Rijnstate ziekenhuis ter vermindering van opvliegers. Bij deze nieuwe methode wordt een zenuwknoop in de hals verdoofd, waardoor de opvliegers gedurende een aantal maanden sterk verminderen. De eerste resultaten zijn veelbelovend. Verwijzing hiervoor moet je via de huisarts regelen. Mijn oncoloog heeft hier geen bezwaar tegen. Maar adviseert mij wel om goed naar de risico's te vragen. Dat ga ik zeker doen. Mijn omgeving vindt de vele opvliegers erger voor mij, dan ik zelf. Ik maak er maar niet teveel een punt van dat ik er zoveel heb overdag. Neemt niet weg dat het er wel heel veel zijn. Dit is dus mij wel een ritje naar het Rijnstate ziekenhuis waard. Ga jullie hier meer over vertellen als ik er volgend jaar ben geweest.

Nog 4 dagen en dan is het al weer 2018. Wat vliegt de tijd. Wens jullie allen een heel gelukkig, maar bovenal een zo gezond mogelijk 2018 toe.

Warme groet, Dasje.