Snap er niets van.

Het is dat ik veel pijn in mijn onderrug/lies heb. Maar verder voel ik mij zo ontzettend goed. Heb voor mijn gevoel alles wat mij het eerste jaar overkomen is nu echt verwerkt. De oncologische revalidatie heeft mij daarbij geholpen. En ik voel me daardoor nu sterker en rijker dan ik mij ooit gedaan heb.
Was nu ook zover dat ik deze maand behalve de nachtdiensten, weer in het gewone rooster op mijn afdeling in het ziekenhuis zou meedraaien. Ik werk gemiddeld 24 uur per week. En wilde dus weer een rooster hebben met een aantal dagen werken achter elkaar.
En dan pats van het ene op het andere moment tijdens het schoenen strikken enorm veel last van mijn lies. En later ook in mijn onderrug. Omdat ik nu al 5 weken klachten heb, wilde de fysiotherapeut graag eerst een diagnose van het ziekenhuis voordat hij mij verder zou gaan behandelen.

Woensdag dus de MRI gehad. En gistermiddag bij de huisarts de uitslag. (in samenwerking met mijn oncoloog)
Een uitslag helaas die niet goed is en mij heel veel verwarring geeft.
De MRI kleurt namelijk aan op mijn onderrug. En ik wordt dus verdacht van een uitzaaiing nagenoeg of misschien zelfs wel op dezelfde plek als waar de uitzaaiing zat in mei 2015. Ik heb toen 6 chemokuren gehad met dosetaxel en dubbele immunotherapie. En na deze 6 kuren kreeg ik ook toen een hele rare verwarrende uitslag. De PET-scan was toen helemaal schoon. De MRI van mijn rug was toen helemaal schoon. Maar de MRI van mijn borst liet een toename van de tumor zien. Daarop kreeg ik het advies om geen borstsparende operatie te laten doen maar een borstamputatie. Waarna ik de zeer gunstige uitslag kreeg van de patholoog volledige tumorregressie. Wat betekent dat de patholoog dus geen 1 tumorcel onder zijn microscoop had gevonden. raar dus, maar blijkbaar kan het dat een MRI aankleurt en dat er toch geen tumorcellen meer aantoonbaar zijn. Andersom kan helaas blijkbaar ook. Dat een MRI dus niet meer aankleurt, de patholoog toch nog na de operatie tumorcellen vindt.

De uitslag van de PET-scan moet ik nog krijgen. Ik heb nu zo de hoop dat deze net als toen na de 6 chemokuren weer helemaal schoon is. en dat de MRI dus om een andere reden aankleurt dan dat het om een uitzaaiing gaat. Snap het eigenlijk ook niet. want voor de zekerheid heb ik toen 13 bestralingen met extra hoge straling op die plek gehad. Ik hoor het de bestralingsarts nog zeggen: ik kan geen garantie geven voor elders in het lichaam maar deze plek gaat je geen problemen meer geven. Heel vreemd dus.
wat ook raar is dat de tumormarker gedaald is binnen de normaal waarde. Was 20 in april. En is nu 14.

In ieder geval is het nu zo dat de hoop die ik nu heb, mij in ieder geval door dit weekend gaat trekken. Ik ga vooral niet op de bank zitten. Maar doe en ga vooral leuke dingen doen. Vanmiddag al met mijn buurvrouw en zus geluncht. een collega is bij mij thee komen drinken. En ik geniet ervan om een fotoboek te maken van Lourdes voor mijn oom. Wat ontzettend fijn dat ik daar afgelopen weekend ben geweest. Ook die herinnering trekt mij er doorheen.

Oh wat zou ik jullie allemaal willen knuffelen. Ik houd jullie op de hoogte.

Liefs.