update

Hoi allemaal,

Al een poosje niet geschreven. Maar dat is in mijn geval een goed teken. Het gaat gelukkig heel goed met mij. Vandaag heb ik meerdere redenen om heel blij te zijn:

1. Sinds afgelopen zondag heb ik veel minder opvliegers. Als dit zo zou blijven dan is dit voor mij zeer acceptabel. Afhankelijk of ik wel of niet moet werken, zijn het er nog maar 10 à 20 op een dag. Veel minder dus en de opvliegers zijn over het algemeen ook veel milder. Dit is een verademing voor mij. Mogelijk dat dit komt door de stellatum-ganglion blokkade die ik voor de 3e keer in het Rijnstate ziekenhuis heb gekregen een paar weken geleden. Maar het zou ook van de venlaflaxine kunnen komen. Deze is momenteel moeilijk leverbaar. En gebruik sinds vorig week de venlaflaxine van een ander merk. Mogelijk dat ik hier beter op reageer. Ik hoop zo dat dit niet voor een week is maar blijvend zal zijn.
2. Vandaag heb ik mijn record gebroken. Ik ben nu 7 maanden uit de ziektewet. Dat heb ik niet meer gehaald sinds ik op 20 april 2015 te horen kreeg dat ik borstkanker had. Steeds was er wat waardoor ik toch weer uit moest vallen op het werk. Maar nu lijkt het dan toch goed te blijven gaan.
3. Wat betreft de vermoeidheid heb ik nog regelmatig dat ik keuzes moet maken in wat ik wel of juist niet moet doen. Maar ik merk ook dat er dagen zijn dat ik juist wel van alles kan doen zonder terug gefloten te worden. Ook dat is heel fijn. Op mijn werk hoef ik nog steeds geen nachtdiensten te draaien. Maar als dit zo blijft wil ik dit volgend jaar toch weer eens gaan proberen.
4. Sinds afgelopen juni ben ik samen met een oom mentor en bewindvoerder voor mijn andere oom. Ik zal hem Guus noemen. Maar dat is een fictieve naam. Guus heeft niet aangeboren hersenletsel en woont in een instelling. Hij is doordat hij ouder wordt volledig aan de rolstoel gebonden. Guus functioneert op midden nivo. Hij kan praten en weet ook heel goed wie zijn familie is. Afgelopen maandag heb ik Guus en zijn broers en zussen een hele leuke dag bezorgd. De rolstoeltaxi heeft Guus en mij naar een horeca gelegenheid gebracht waar we met z'n allen hebben geluncht. Wat heeft Guus daar van genoten. Maar ik ook. Mijn carrière in de zorg ben ik begonnen in de zorg met geestelijk gehandicapten. Het werk in het ziekenhuis vind ik nog steeds hartstikke leuk. Maar de gehandicaptenzorg heeft mij altijd blijven trekken. Het heeft zo moeten zijn dat ik nu voor ome Guus mag zorgen. Wat een energie geeft hij mij. Van de groepsleiding kreeg ik ook een groot compliment. Met z'n vieren zeiden ze dat Guus zo positief verandert is sinds ik voor hem zorg. Ik kijk al weer uit naar de volgende activiteit. Ik mag de groepsleiding meehelpen met sinterklaas vieren in de woning. Extra handjes zijn altijd welkom natuurlijk. Zij blij en ik blij.

Dat was het voor nu. Lieve groetjes als je dit leest.