Een half jaar verder
Is alweer een tijdje geleden dat ik de laatste keer iets poste
Eind maart de laatste chemo gehad en daarna weer overgeplaatst naar de mdl arts die de vedere controles moet gaan doen
Nog steeds veel last van vermoeidheid vooral na het eten, wat op zich best goed gaat ,moet alleen uitkijken dat ik niet te veel eet en niet drink tijdens het eten dan veel last van dumping
Veder enkel nog last van nueropathie in mijn voeten, onstaan door de chemo
Vorige maand bloed onderzoek gedaan en alles zag er goed uit volgens de oncoloog die ons nog moest bellen ivm bloedverdunners waar ik gellukig mee mocht stoppen
Liep ergens iets verkeerd maar uiteindelijk dan gisteren toch eerste gesprek gehad met de mdl arts hoe het nu veder gaat , komt er op neer, enkel nog eens in de 3 maanden bloedonderzoek en veder niets meer
Kreeg wel het bericht te horen dat als de kanker terug komt ze er niets meer aan kunnen doen en dat het dan einde verhaal is, dit ivm de soort tumor die ik had cat:4 ( ypT4aN3 aM0 zegelringcelcarcinoom) en dat de kans zeer groot is dat de kanker binnen enkele jaren terug komt .
Dus zien we onze wereld weer eens instorten. Wil er zelf niet in geloven er er niet aan denken, dat ik dus binnen enkele jaren waarschijnlijk niet meer leef
3 reacties
Het is toch ook niet te geloven. Dat zwaard boven je hoofd het is bijna onmenselijk, onbegrijpelijk is het in ieder geval. Ik wens jullie heel veel sterkte en hoop dat er nog heel veel mooie jaren voor jullie mogen volgen.
Een zwaar half jaar heb je achter de rug en wat een afschuwelijke mededeling kreeg je daarna nog eens mee. Toch kan ik wel begrijpen dat de arts het je duidelijk wilde maken, al kan die natuurlijk niets precies voorspellen. En ik begrijp ook je reactie: de angst dat je binnen enkele jaren zult sterven aan kanker.
Ik leef intussen meer dan 4 jaar met die zwarte raaf op mijn schouder (ik heb uitgezaaide longkanker en overleef de slechte prognose al een tijd) en ik wil je zeggen dat er wel een soort gewenning komt. Je bent je altijd bewust van het monster, maar als je weinig klachten hebt, kan het leven juist nog heel goed zijn en kun je echt wel genieten van je kostbare tijd.
Ik hoop van harte dat je (jullie) een weg vindt om hier mee om te gaan. En dat je nog heel veel goede tijden mag meemaken. Misschien is het helpend om naar een Inloophuis te gaan en daar eens te praten met vrijwilligers en/of lotgenoten. Of psychische ondersteuning te zoeken waar kanker de specialiteit is (bijvoorbeeld het Helen Dowling Instituut), via de huisarts. Sowieso contact zoeken met de huisarts om eens te praten, maar misschien heb je dat al lang gedaan. En blijven bloggen, soms lucht dat alleen al op.
En ik hoop dat het je gaat lukken om niet te ver vooruit te kijken. En dat je dan toch nog blij kunt zijn met het feit dat je nu goede uitslagen hebt en het er goed uit ziet. Nu, dat is wat je hebt.
Ik wens je heel veel kracht en sterkte!
Snap zó goed dat je daarin niet geloven wilt! Niet doen ook!
Ik kreeg met geluk een jaar of 3. Met heel veel geluk misschien een jaartje meer. En dat is nu 13.5 jaar geleden...
Wonderen bestaan. Geloof dat jíj er een bent!