27 Juni Even bijkomen in Frankrijk

Na 4maanden konden Bas en ik dan eindelijk er samen even tussenuit. Dat was dan ook hard nodig, want wij waren beiden op en erg toe aan even iets anders dan thuis, ziekenhuis en werk. Op onze omgeving komt het soms over alsof wij het klusje allemaal zo wel even klaren, maar dat is niet zoals het altijd is. Natuurlijk is het een pré dat wij elkaar al bijna 19jaar kennen, maar ook wij moeten steeds weer ontdekken hoe je in dit soort situaties het beste met elkaar om kunt gaan.(Dat leer je niet even op een cursus of vanuit een boek) Gelukkig vormen we een goed team en hebben we inmiddels wel geleerd hoe we met elkaar het beste kunnen communiceren, laatst noemde iemand het een huwelijk voor gevorderden. De situatie heeft ervoor gezorgd dat we wel versneld een en ander moesten leren en elke dag leren we nog bij. (Trouwens: Ik ben dit jaar dus net zo lang samen met Bas als dat ik daarvoor alleen ben geweest. Dat voelt best bijzonder😍).  
We hebben in Frankrijk tussen de pensionados genoten van de zon, een goed boek, spelletjes, fijne gesprekken met elkaar, lekker eten en drinken, een wandeling met Finn, veel terrasjes en vooral veel rust. Wat hadden we dat de afgelopen maanden gemist. Toch worden we elke dag geconfronteerd met de gevolgen van de kanker en datgene dat we in de afgelopen maanden/ jaren hebben meegemaakt. Ik ben blij met wat ik nu kan en dat ik leef, maar elke dag is hard werken en gaat niet vanzelf. Ik vraag me wel eens af: "Hoeveel laat je daadwerkelijk van jezelf aan anderen zien en hoeveel houd je voor jezelf?" Ik denk dat ik de afgelopen maanden hier best open over mezelf ben geweest en toch denk ik dat dat maar een 25% van mijn gedachten/gevoelens/ervaringen waren. Op zich logisch, want we laten het achterste van onze tong meestal maar alleen aan onze meest dierbaren zien en dan misschien nog niet alles. Het voelt soms veilig om bepaalde zaken gewoon lekker voor jezelf te houden. Dus als mensen aan elkaar vragen(en vaak uit een gewoonte) Hoe gaat het met je? Dan is dat antwoord: "goed" soms ook het gemakkelijkste antwoord. Vaak hebben we geen zin om precies uit te leggen hoe het zit. Ik niet in ieder geval, maar misschien herken je dat wel. Het is ook niet altijd een kwestie van niet willen, maar ook niet kunnen. Sommige antwoorden, gedachten, gevoelens deel je nou eenmaal alleen met je partner en soms met familie of goede vrienden, ik wel in ieder geval. En met mijn facebookvrienden deel ik een hoop, maar zeker niet alles. Een eerlijk verhaal, dat is wel wat je steeds krijgt. 
Bonne Journée, fijne dag allemaal😘 
Liefs Bianca