8 Mei 2018 Spannende uitslag

Wat waren we vanmorgen allebei toch nerveus. Vandaag zouden we de uitslag krijgen. Dus hup de auto in en naar Nijmegen. Tja dat zeg ik dan zo even, maar op dit moment is in de auto stappen toch niet iets wat we hup even zo maar doen. Ook de wandeling van de ingang van het ziekenhuis naar de afdeling was al een opgave op zich. Bas stelde voor om een rolstoel te gebruiken. Ik ben nu niet snel, dat weet ik, maar als het een beetje kan, doe ik de dingen toch gewoon graag zelf. Bas natuurlijk grapjes maken over het feit dat we werden ingehaald door bejaarden, maar uiteindelijk zaten we in de wachtkamer. Beiden met zweethandjes, want de zenuwen gierden door ons lijf. Toen we gehaald werden door mijn arts dokter Zusterzeel, kregen we al snel te horen: "Ik heb goed nieuws met een kleine maar." Ze vertelde ons dat de snijranden bij de operatie schoon waren, geweldig nieuws dus! 
Er is nog wel een kans dat de radioloog gaat voorstellen om nog inwendig te bestralen. Daar zitten voors en tegens aan, maar daar gaan ze advies over inwinnen in een landelijk netwerk. Over twee weken horen we wat daar uit is gekomen. Zelf ga ik na het uitvoerige verhaal van vanmiddag er eigenlijk een beetje veel vanuit dat dat niet meer gaat gebeuren, maar een kleine slag om de arm is wel belangrijk. De komende weken ga ik me richten op goed herstellen. Mijn lichaam heeft in de afgelopen weken flink af moeten zien en ook het herstellen zal niet altijd even gemakkelijk gaan, maar herstellen met in je hoofd dat het allemaal niet voor niets is geweest is toch een ander verhaal. We gaan er de komende weken weer tegenaan, team van de Broek continues....