Moederdag zonder moeder te zijn

Moederdag, voor mij toch een dag met een dubbel gevoel. In eerste instantie enorm blij met mijn eigen moeder. Een vrouw die mij altijd liefdevol heeft grootgebracht. Qua uiterlijk lijk ik enorm veel op mijn moeder. Ondanks dat zij bruine ogen heeft en ik blauwe en zij donker haar heeft en ik blond, kan iedereen altijd meteen aan ons zien dat we moeder en dochter zijn. 

Doordat ik vanwege baarmoederhalskanker mijn baarmoeder heb laten verwijderen en door de bestraling mijn eierstokken zijn uitgeschakeld is het voor mij helaas niet mogelijk geweest om zelf kinderen te krijgen. Mensen vragen mij wel eens hoe ik hier mee om ga. Gelukkig voelt het voor mij en mijn man niet alleen als een gemis. Ik heb voor mijn gevoel iets anders er voor terug gekregen, namelijk mijn leven. En dat is mij zo veel waard, dat ik gelukkig bijna alle dagen in het jaar er gewoon enorm blij ben dat ik samen met mijn man mag genieten van nog heel veel leuke dingen in het leven. En toch ….. er blijven dagen/ momenten dat het even lastig is. Ik blijf altijd nog enorm benieuwd naar hoe onze zoon/ dochter eruit zou hebben gezien. En ook zou ik het mijn man en mezelf zo gegund hebben, ik weet zeker dat wij een enorm lieve en leuke papa en mama geweest zouden zijn.

We steken nu al onze liefde in elkaar en in de mensen om ons heen die ons lief zijn. Gelukkig zijn we daar beiden ook heel tevreden mee. En op mijn werk in het speciaal onderwijs kom ik genoeg leerlingen tegen die af en toe wel even een extra schouder, complimentje of knuffel kunnen gebruiken, omdat ze die thuis missen.

En natuurlijk onze hond Finn, die krijgt gelukkig nooit genoeg van alle knuffels en de liefde die wij hem geven :)

Ach, morgen is het weer een "gewone" dag…………….