Wat een verrassingen allemaal.

Kerstavond zit er aan te komen. De geuren van de stoofschotel en rode kool komen uit de keuken en Bas is het kerstdiner aan het voorbereiden. De kerstmuziek klinkt door de kamer, een stapel gezelschapsspelletjes staat op tafel en we hebben er samen hartstikke veel zin in. 

Vorige week was mijn voorlopig laatste chemo. De dag zelf ging allemaal goed. Helaas niet mijn favoriete verpleegkundige die dag, maar gelukkig een o zo vriendelijke andere verpleegkundige, die bij mij ( in tegenstelling tot mijn overbuurvrouw op de kamer) wel in een keer het infuus goed wist te prikken. Verder meteen de vertrouwde geur en smaak die in mijn mond komt zodra de eerste infuuszak er aan gehangen wordt. Een herinnering die er in gebakken zit en mijn lichaam inmiddels meteen herkend, chemogeur. Maar ach, bij alles wat minder leuk is die week, bedenk ik me meteen dat het allemaal nog eventjes is. Ik kom de dagen door met bankhangen, slapen, tv kijken en momentjes bij het “ kampvuur” in de tuin. De pijn in mijn spieren blijft langer aan en ook mijn slijmvliezen zijn weer op en top geïrriteerd. Ik kan merken dat mijn lichaam zo enorm klaar is met alle “troep” die er de afgelopen weken in is gegaan. Mijn bloedneuzen zijn ‘s nachts het heftigst en vooral onhandig. De lucht die door mijn neus naar binnen gaat voelt brandend aan. Vorige week heb ik voor mijn geïrriteerde, rode ogen oogdruppels gekregen. Ze werken verlichtend, maar wat zal het fijn zijn als het over een tijdje weer allemaal wat hersteld is. 

De afgelopen weken zijn Bas en ik weer een aantal keer zo enorm verrast. Het is bijzonder om de liefde van de mensen om ons heen zo intens te mogen voelen.  Zo ging daar gisteravond de bel. Bas en ik zaten een spelletje te doen aan tafel. Ik ging de deur open doen en het gezang kwam mij tegemoet. Er stond een prachtige lantaarn met een bos bloemen op onze oprit. Vier mensen stonden daar op de stoep en we hoorden de kerstliederen door het donker klinken. We zongen met elkaar tussen de tranen door Midden in de Winternacht. Een lied dat mij op en top aan kerst doet denken. Als klein meisje ging ik altijd met mijn ouders op kerstavond naar de nachtmis. Lekker laat opblijven en na de mis nog genieten van een mooi gedekte tafel met lekkere broodjes.   Ik was diep geraakt door dit bezoek. Ik besprak met Bas hierna dat ik het zo bijzonder vind dat ik de liefde van andere mensen mag ervaren nu ik er nog ben. Ik zie dat als iets heel waardevols. Hoeveel mensen zijn er van de een op de andere dag niet meer en hebben nooit de kans gekregen om hierbij stil te  staan? Ik bedenk mij hoe deze 4 mensen samen hebben besproken dat ze iets wilden doen en dan met dit idee samen zijn gekomen. Ik hoop dat het hen net zo’n geweldig gevoel heeft gegeven als bij mij. Dit zijn echt dingen waar ik zo veel energie van krijg en nog dagen op kan teren. 

Afgelopen zaterdagochtend werd ik wakker met een bijzonder berichtje van al mijn lieve collega’s. Hun kerstvakantie was begonnen en zij hadden een mooie lampion bij het KWF voor mij aangestoken en geld ingezameld voor het goede doel. Geraakt dat ze tussen alle drukte door nog aan mij hadden gedacht. In die onrustige week van de lockdown en aanpassingen voor het onderwijs, hadden zij tijd gezien om hier bij stil te staan. Ik ben nu bijna een half jaar niet op school geweest. Het is echt een lange tijd en het is ook wel een van de dingen die ik het afgelopen half jaar het meeste heb gemist. Maar ik bof met al het contact dat ik met ze heb via de telefoon, videobellen, post e.d. Maar de eerste keer in het nieuwe jaar weer fysiek daar te kunnen zijn is wel iets om naar uit te kijken.  

In de middag kreeg ik nog een prachtige lampion. Een oud leerling die omschreef waarom hij een lichtballon wilde branden voor zijn “oude”  juf. De verrassingen konden niet op.

Daarnaast werd ik afgelopen week verrast met allemaal heerlijke kerstpost. Zo was het afgelopen week dat Bas en ik samen de kaarten aan het openen waren en hij mij vroeg bij het openen van de volgende kaart: Wie is Frieda? En daar was ie weer, de grote verrassing. Lieve Frieda hier van kanker.nl die een aantal maanden geleden naar mijn adres had gevraagd. Zulke lieve woorden en wensen voor ons uit onverwachte hoek. Van iemand die ik eigenlijk verder niet ken, maar altijd met de meest lieve reacties, wensen en woorden van medeleven bij de blogs op kanker.nl schrijft. 

We kregen gisteren post uit Noorwegen. Vrienden zorgden voor een creatieve verrassing en onze kerstboom ziet er inmiddels al wat meer Noors uit.  En natuurlijk al die andere mooie kaarten, foto’s en woorden op de kaarten om niet te vergeten, ze hangen allemaal bij elkaar. Het klinkt misschien als een rare plek, maar mijn toilet is altijd de verzamelplaats van de gezellige post. Je komt er immers een aantal keer op de dag :) en kunt er dan elke keer weer van genieten. Post van bekenden, familie, vrienden en oude bekenden.Lief, lief lief!

Een vriendin die ons komt met verrassen met een flitsbezoek aan de deur, heerlijke bonbons en kerstcadeautjes. We worden zo enorm verwend. 

Ook kreeg ik veel mooie reacties van mijn omgeving op de post van het KWF. Ik was vorige maand gevraagd om mee te werken aan hun campagne voor de maand december.( zie foto en tekst) Een landelijke mailing die uitging naar 270.000 van hun vast donateurs met als thema: wat zeg je als prettige kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar misschien niet helemaal passend zijn? Ik kan me voorstellen dat bekenden het ook wel confronterend vonden om bij het openen van de envelop mij in de ogen te kijken. Dan komt kanker voor hen ook ineens weer heel dichtbij en is de persoon op de foto niet meer anoniem. Het mooie vond ik dat er drie prachtige kerstkaarten aan toegevoegd waren om anderen een hard onder de riem te steken. Iets wat we in deze rare tijd eigenlijk allemaal wel goed kunnen gebruiken. Wie wordt er immers nou niet blij van leuke post en het idee dat er iemand speciaal aan jou gedacht heeft. In die zin zijn kaarten zo’n makkelijk en mooi middel. Bas en ik hebben al een aantal jaar de traditie dat we op het eind van het jaar een collagekaart maken van de meest heerlijke momenten van het afgelopen jaar en die als kerstkaart versturen naar familie en vrienden. Zo ook dit jaar. En ondanks het verschrikkelijke nieuws van mijn ziekte dit jaar zit de kaart weer boordevol heerlijke herinneringen. De komende dagen gaan we er daar ook weer een aantal aan toevoegen. Ik wens jullie allen fijne kerstdagen, dat ze gevuld mogen zijn met liefde. 

En dankjewel lieve mensen om ons heen dat jullie zo aan ons denken en voor de vele warme momenten zorgen waar we ontzettend dankbaar voor zijn.

Liefs Bianca