Kip-of-eiprobleem

Er is een korte tijd heel veel gebeurd. Een korte samenvatting tot dusver, zodat ik het zelf ook nog kan overzien:

• Heel veel onderzoeken; er is bloed geprikt voor genetisch, oncologisch en gynaecologisch onderzoek. Daarnaast ben ik ook door drie onderzoekers benaderd met de vraag of ik mee wil helpen aan hun onderzoeken naar borstkanker (ja).
• Al mijn bloedwaardes  e.d. zijn goed. Ik ben perfect gezond! Op de kanker na.
• Uit een extra echo bleek dat er niet één klier in mijn oksel aangetast is, maar twee. Ze zitten vlak naast elkaar en het zou heel misschien toch alsnog één hele grote kunnen zijn. Schijnt voor de behandeling niet echt uit te maken, dus daar maak ik me ook geen zorgen om.
• Ik heb heel veel (fijne) gesprekken gehad met allerlei verschillende artsen en verpleegkundigen. Ook met de gynaecoloog, omdat er een 50-60% kans is dat ik na de chemo geen kinderen meer kan krijgen...

Slik. 

Dan heb je ein-de-lijk een kinderwens, kan je hem zo weer kwijt zijn. Na overleg hebben de gynaecoloog en oncoloog besloten dat er tijd was voor één eicelbehandeling voor de chemo. Dat betekent dat ik mijzelf een paar weken met hormonen inspuit om de eicelproductie te verhogen, waarna de gynaecoloog gaat oogsten wat ik gezaaid heb (zo'n 8-10 eicellen).

Per eicel is er een 5% kans dat dit leidt tot een zwangerschap. 

Dat zijn niet al te beste kansen. Daarnaast betekent dit dat mijn chemobehandeling drie weken vertraging oploopt. Het voelt nou ook niet bepaald logisch om, bij een hormoongevoelige vorm van kanker, mijzelf elke dag met hormonen in te spuiten , moet ik zeggen...

Na overleg met mijn vriend, heb ik besloten dat de kip (ik) voor het ei moet komen. Daar was de haan het overigens mee eens.

Of we op de natuurlijke manier kinderen kunnen krijgen, zien we later wel. Ik ben sowieso nog 5 jaar bezig met antihormoontherapie, dus tegen de tijd dat we aan kinderen kunnen beginnen, zijn we een heel stuk verder. En wie weet, de wetenschap kan dan ook een heel stuk verder zijn. Of misschien is de aarde tegen die tijd al opgeslokt door de stijgende zeespiegel. Je weet het nooit!

Voor mij klinkt 50-60% kans op geen kinderen vrij groot, maar mijn vriend hoort een 40-50% kans dat het wel lukt.

Iets over een glas halfvol ofzo.

Op de 24ste start ik met mijn eerste chemokuur. Mijn haren zijn inmiddels kort en de afspraak bij de pruikenmaker staat. Ik ben er klaar voor, voor zover je dat kan zijn.

Fijn, dat ik hier even mijn ei kwijt kan.