En door......
In mijn laatste blog vertel ik dat mijn relatie is verbroken. Gek genoeg was ik daar snel overheen en voel me soms sterker dan ooit tevoren. Beetje dubbel.. want ik ben natuurlijk ook vaak moe. Naast dat ik al een bedrijf heb in paarden heb ik ook het bedrijf van mijn ouders overgenomen. Een klein bungalowpark met Finse bungalows. Een druk leven. Mijn zoon zal dit alles overnemen waarbij ik soms nu afvraag of dat niet teveel voor hem word... aangezien ik maar 1 erfgenaam heb. Ik heb weinig tijd om na te denken over de dood. Mijn lichaam werkt niet mee en door de medicatie ben ik soms wat duf.
Mijn motto blijft doorgaan.. soms tegen beterweten in. En mis soms die arm om me heen die zegt.. Annet.. je doet t goed.
Mijn zoon en zijn vriendin verwachten een kindje in september en ik merk dat ik enorm blij ben dat ik dit nog mag mee maken. Maar ik ben ook bang. Bang voor wat komen gaat. De pijn die meer zal worden.. en t bedrijf wat gezond moet blijven. En of ik dit alles wel trek...
6 reacties
Lieve Annet,
Wat een heerlijk iets om naar uit te kijken dat je oma wordt. Ik vind het heel knap van je dat je, ondanks alles, 2 bedrijven draaiende weet te houden in je eentje.
Ik begrijp je angst voor wat komen gaat, maar probeer te leven bij de dag. Je weet toch niet precies hoe alles gaat verlopen. Je kan wel allerlei wat-als-scenario’s bedenken, maar misschien verloopt het wel heel anders. Zonde van je energie. Is makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik, maar ik hoop dat het je lukt om je te concentreren op wat er wel is en wat je nog wel kan. Op de foto zie ik een sterke stralende vrouw. Hou dat vast.
Liefs, Monique
Dank je monique.
Ben even niet online geweest. Drukte en slecht nieuwe. Inmiddels is er ook een uitzaaing in mijn lever. Was ook erg moe de laatste tijd veel moe.
Ik blijf positief.. ondanks ik weet dat mijn leven er nu toch anders uit gaan zien.
Annet
Och lieverd, wat zal je geschrokken zijn van die uitzaaiing. Goed dat je probeert positief te blijven, maar als dat even niet lukt is dat ook oké hè. Er komt zoveel op je af als kankerpatiënt. Zelf heb ik ook uitzaaiingen in mijn lever en die zijn al 2 jaar stabiel met immuno en hormoonpillen. Ik hoop dat ze ook bij jou de groei kunnen remmen.
Sterkte en liefs, Monique
Je zit in het zelfde schuitje zoals ik lees. Het maakt me wel bang. Ik had 1,5 cm in de lever. Maar de tumormarkers in mijn bloed waren in principe wel ok. Mijn zoon begrijpt het niet... en zegt.. mam.. waarom doen ze niets? Ik heb een hormoonkuur, en krijg elke maand de botversterking. Ze wilden eeerst even afwachten wat er op de vogende scan te zien is over 3 maand. Mijn moeder van 80 is gisteren aan borstkanker geholpen. Mijn zoon heeft geen contact met z'n vader.. dus hij is bang om mij en z'n oma te verliezen.
Het is allemaal wel veel, ik blijf sterk , maar merk wel dat ik vaak moe ben.
Maar hoe is dit proces bij jou verlopen?
Hoe mijn proces is verlopen is teveel om in een kort bericht te beschrijven. Daarvoor zou je mijn blogs kunnen lezen als je dat wilt. Ik had 3 levertumoren bij ontdekking van de borstkanker. De grootste was 5 cm. Na de chemo was de kleinste niet meer te zien en de andere 2 gehalveerd in grootte. Ook de tumor in mijn rug was niet meer zichtbaar. In plaats daarvan zit er nu een gat in een wervel en daarom de 3 maandelijkse zometa om alles sterk te houden en dagelijkse vitamine D en calciumtabletten.
Ik begrijp de opmerking van je zoon wel. Als je zelf ook de vraag hebt waarom ze niets doen kan je overwegen contact op te nemen met je arts of verpleegkundig specialist. Het zou niet hoeven dat je onnodige zorgen maakt.
Ik wens je sterkte met je moeder.
Liefs, Monique
Dank je voor je reactie. Ik ga je blogs doorspitten. Maar wat fijn om te lezen dat je er zo in staat. Dat geeft me ergens hoop..