De oude ik
Mijn gevoel nr. 15
‘Ik mis de energievolle en spontane Serap’, kreeg ik vandaag te horen. Een opmerking waardoor ik direct een brok in mijn keel kreeg, maar ik deed mijn uiterste best om het niet te tonen. Want ja, ik mis die oude ik ook. Ik mis de enthousiaste, vrolijke, luidsprekende, actieve en positieve Serap die ook nog eens in een gezond en sterk lichaam zat. Deze Serap ken ik niet, ze is zo fel verwijderd van wat ik herken. Anderen verwachten blijkbaar ook dat alles terug gewoon zijn gangetje kan gaan nadat je door hel bent gegaan.
Natuurlijk wil ik de nieuwe ik wel leren kennen, maar ik mis de andere te fel. Ben ik in rouw van mijn oude zelf? Rouwen is het verwerken van een groot verlies en dat heeft tijd nodig. Heel veel tijd, die ik hopelijk heb. Ik ben mezelf verloren en heb nog geen afscheid kunnen nemen en ik zou er al helemaal terug moeten staan als tevoren? Ik ben nog steeds verdrietig om mezelf en zo een opmerking strooit zout in mijn open wonde.
Kan ik dit verdriet ooit in iets betekenisvol omzetten? Dat verwachten sommigen wel. Maar ik, ik weet het niet. Niet nu, misschien ooit of nooit. Ik ben nu negatief en ik zie het soms allemaal niet meer zitten. Maar ook dat is ok. Want positiviteit is gelinkt aan positieve gedachten, handelingen en gevoelens. Als ik dit op het moment niet ervaar, kan ik ook moeilijk positief zijn. ‘Positief zijn hé, want daar bereik je al heel veel mee’, hoor ik nochtans iedereen rondom mij zeggen.
Toch gebeuren er ook mooie dingen tijdens donkere dagen, je moet je ogen er gewoon voor openhouden. We gingen naar ‘de zee’ zoals Emilya altijd zegt en Elina kwam voor de eerste keer mee. Al die eerste keren, zouden zo veel vroeger en vaker zijn geweest als niet was gebeurd wat er is gebeurd. Iets in me dat even alles heeft bepaald en alles veel erger heeft gemaakt. Mijn ergste nachtmerrie in plaats van mijn mooiste droom.
Maar toch als ik ’s avonds in jullie kamers binnenglip net voordat ik in mijn eigen bedje kruip, dan ben ik ook trots. Trots op wat dit lichaam toch maar heeft verwezenlijkt ♥️!
Serap Can – geschreven op 15 mei 2022.
2 reacties
wat mooi omschreven en wat herkenbaar. Ik heb het met mijn energie. De container buiten aan de straat (50m en dan weer terug) is al een opgave. Ik kan me gewoon bijna niet meer voorstellen dat ik vroeger op mijn basisconditie uren door de heuvels in de eiffel zwierf. Met het ziek zijn verlies je een deel van je oude ik.
Je blog is inmiddles 1,5 jaar oud, ik hoop dat je hebt kunnen rouwen en daarmee ook een deel van jezelf weer weten terug te vinden.
Het blijft een zoektocht maar als ik zie hoeveel mensen ik kan raken met mijn blog, krijg ik hoop en ben ik blij dat ik er nog ben om dit te bereiken. Dank je voor je lieve reactie ❤️.
Www.eenkijkinmijnhart.com