Mijn stukje van het kunstwerk is 55.
Bij de Kop van Zuid in Rotterdam op het Wilhelminaplein is op 30 mei 2022 op het gebouw 't Leidsche Veem van SSH Student Housing een levensgroot kunstwerk, een muurschildering, van straat artiest Judith de Leeuw onthuld. Er is gekozen voor het Wilhelminaplein, omdat dit de naam draagt van de oprichtster van KWF. Een ieder kon bij de KWF een stukje van het levensgrote kunstwerk kopen, een uniek stukje van de muurschildering. Je mocht zelf een nummer uitkiezen dat een betekenis had voor jou. Daarmee werd het een kunstwerk van ons allemaal, een statement voor het leven. Met de aankoop/donatie draag je dan bij aan een betere toekomst voor mensen met en na kanker. En het bood de mogelijkheid om bijvoorbeeld iemand te gedenken, te steunen of te bedanken. Ik heb dat laatste gedaan en begeleid met de volgende tekst.
Mijn stukje van het recent onthulde kunstwerk is 55 omdat 5 mei de verjaardag van mijn lief is. Mijn steun en toeverlaat tijdens mijn onvoorziene reis met het veelkoppige monster. Gedurende alle opnames en behandelingen vanaf begin 2017 tot en met de spannende driemaandelijkse controles vanaf 2021 was en is ze bij me en houdt mijn hand vast. Dat is zo fijn wanneer je verdwaald, afhankelijk en bang bent. Daarom dit stukje van de muurschildering (daar te vinden via de QR-code)in Rotterdam voor Hes.
Wat een mooi initiatief van de KWF. Binnenkort gaan we een keer kijken. Ik begin ondertussen wat minder bang te worden omdat de uitslagen van de driemaandelijkse controles nog steeds goed zijn. Op 13 april 2022 ben ik weer naar de VU geweest voor de controles. De TSH waarde was mooi laag: 0,17 mU/L, de hormoonwaarde T4 wat aan de hoge kant: 24,5 en de belangrijkste de Thyreoglobuline Tg: < 1,4 pmol/L. Schildklierkankercellen nog steeds niet waarneembaar! Op 11 mei 2022 had ik het aansluitend consult met de internist. Hij is positief en vindt dat het er nog steeds goed uitziet. We hebben afgesproken de periode tussen de controles nu te verlengen naar 6 maanden.
De naweeën van alle behandelingen de afgelopen jaren en durende medicatie worden wel steeds lastiger te managen. Napijn is wel te doen, maar de verminderde energie, toenemende matheid en verminderde stressbestendigheid blijven lastig. Voor dat laatste is weinig meer nodig, bijvoorbeeld onvoorziene wendingen, voortdurend onbegrip, moeten bijsturen en steeds weer uitleggen op het werk of een lastige volle dag in het vooruitzicht. Vaak is gewoon opstaan en aan de dag beginnen al een terugkerende drempel. Maar de goede uitslagen al anderhalf jaar lang zijn het belangrijkst. Positieve golven zien te vangen ook al zijn ze niet altijd direct zicht- of voelbaar. De zomer is begonnen en dan schijnt ook vaak de zon. Die kan ervoor zorgen dat je niet constant hoeft te lachen om niet te huilen, maar omdat het een goede dag is.