Verder
Tom heeft gelijk. Niet naam en toenaam. Niet nodig. Namen maken sowieso niet uit. Net als de krant en het journaal. Het nieuws is altijd hetzelfde, alleen de namen veranderen....
16 juli 2017. 9.45 uur
Gelijk medicatie en mijn canule schoonmaken. Akke leert me ook hoe ik met het infuus en de sonde moet omgaan. Naar huis met alle zorg en nog bij. Wat voor een vooruitzicht is dat voor zes tot acht weken. Aftellen wordt dat en afzien. Er speelt zich hier weinig af. De seconden rijgen zich aaneen. Ik hoop dat Lucie met mijn handicap kan leven. Ik zou best dood willen gaan als dat haar niet lukt. Niet zodat ze zich daar ook nog eens schuldig om zou moeten voelen, maar om bevrijdt te worden van alle zorg en last en een leuk leven te hebben. Mag het a.u.b., je hebt het wel verdient en er zit nog zoveel shit aan te komen. Straks moet ik ook nog solliciteren. Tsja. Soms vraag ik me af voor wie ik dit eigenlijk schrijf. Voor mezelf? Er zijn zoveel verschillende mijzelfs! Voor een doelgroep? Wie zou er hier in een doelgroep willen zitten, god euh, nee!
Als ik nou eens gelovig zou worden: Ha, hypocriet gedoe. Oftewel, eigenlijk schrijf ik voor de kat z'n viool. Voor niemand dus.
Thuiskomen zal ik wel. Scheiden? Ik hoop van ganser harte dat dat nooit, maar dan ook nooit gebeurt of ter sprake wordt gebracht.
Aan de andere kant, wie kan het Lucie kwalijk nemen ook een "normaal" leven te willen leiden terwijl ik afzak naar een propje niks, kladder, kledder.
Dan ga ik de beslissing nemen. Lucie is het er mee eens. Geen menswaardig leven, dan niet!.
15.35 uur
Dat is het inmiddels geworden, half vier. Als ik toch weer alle bijwerkingen krijg? Ja, wat dan, dan is dat dus afscheid. Terwijl er nog zoveel plannen zijn. Samen. Eindelijk een leven dat leuk en zinvol is en dan mag het helemaal niet. Volhouden, onderzoeken, afwachten en duidelijkheid krijgen, dat is deel 1. Planning maken hoe hier mee om te gaan, stap 2. Inschatting van de gevolgen, stap 3 en uiteindelijk de beslissing nemen, stap 4. Vier stappen die allemaal zeg maar in acht weken genomen moeten worden. Bagger, acht weken met dit gedoe in mijn kop. Niet gewoon eten, niet gewoon drinken, voeding rechtstreeks via de sonde in mijn maag. Thuis zitten en tv kijken. Slapen? Hoe dan? Somber, somber, somber in een beroerde lucht. De lucht van dood, de lucht van verrotting, vergaan. Niet zoals Jeanette, persé niet. Steeds terugdraaien van de consequenties, steeds de grens verleggen tot er alleen nog maar een kamerplantje met af en toe tranen over was.
Arme Rikkert, arme Lucie. Wees een moeder voor mijn kind Lucie! Laat hem lekker zijn ding doen (niet roken) rare avonturen, waarheen dan ook. Journalist zou wat voor hem zijn joh.
Een paar maanden heb ik nog. Jullie nog veel meer. Geniet er van.
15.50 uur ff niet meer.
AvL, afdeling 5C kamer drie. Het werd een beetje thuis voor me en ook weer helemaal niet. 2 maart 2015 zijn we getrouwd. Maandagmorgen, kost niks, 17 maart geven we een feest en dan geven we elkaar de ringen en zeggen we iets tegen elkaar. Tegenover onze familie en vrienden. 3 jaar geleden.
Zou je dezelfde keuzes hebben gemaakt? Zou je hetzelfde doen? Luus vroeg het aan me, gisteren. Zij wel. Ik ook lieverd, ik ook.
16 juli 2017. 9.45 uur
Gelijk medicatie en mijn canule schoonmaken. Akke leert me ook hoe ik met het infuus en de sonde moet omgaan. Naar huis met alle zorg en nog bij. Wat voor een vooruitzicht is dat voor zes tot acht weken. Aftellen wordt dat en afzien. Er speelt zich hier weinig af. De seconden rijgen zich aaneen. Ik hoop dat Lucie met mijn handicap kan leven. Ik zou best dood willen gaan als dat haar niet lukt. Niet zodat ze zich daar ook nog eens schuldig om zou moeten voelen, maar om bevrijdt te worden van alle zorg en last en een leuk leven te hebben. Mag het a.u.b., je hebt het wel verdient en er zit nog zoveel shit aan te komen. Straks moet ik ook nog solliciteren. Tsja. Soms vraag ik me af voor wie ik dit eigenlijk schrijf. Voor mezelf? Er zijn zoveel verschillende mijzelfs! Voor een doelgroep? Wie zou er hier in een doelgroep willen zitten, god euh, nee!
Als ik nou eens gelovig zou worden: Ha, hypocriet gedoe. Oftewel, eigenlijk schrijf ik voor de kat z'n viool. Voor niemand dus.
Thuiskomen zal ik wel. Scheiden? Ik hoop van ganser harte dat dat nooit, maar dan ook nooit gebeurt of ter sprake wordt gebracht.
Aan de andere kant, wie kan het Lucie kwalijk nemen ook een "normaal" leven te willen leiden terwijl ik afzak naar een propje niks, kladder, kledder.
Dan ga ik de beslissing nemen. Lucie is het er mee eens. Geen menswaardig leven, dan niet!.
15.35 uur
Dat is het inmiddels geworden, half vier. Als ik toch weer alle bijwerkingen krijg? Ja, wat dan, dan is dat dus afscheid. Terwijl er nog zoveel plannen zijn. Samen. Eindelijk een leven dat leuk en zinvol is en dan mag het helemaal niet. Volhouden, onderzoeken, afwachten en duidelijkheid krijgen, dat is deel 1. Planning maken hoe hier mee om te gaan, stap 2. Inschatting van de gevolgen, stap 3 en uiteindelijk de beslissing nemen, stap 4. Vier stappen die allemaal zeg maar in acht weken genomen moeten worden. Bagger, acht weken met dit gedoe in mijn kop. Niet gewoon eten, niet gewoon drinken, voeding rechtstreeks via de sonde in mijn maag. Thuis zitten en tv kijken. Slapen? Hoe dan? Somber, somber, somber in een beroerde lucht. De lucht van dood, de lucht van verrotting, vergaan. Niet zoals Jeanette, persé niet. Steeds terugdraaien van de consequenties, steeds de grens verleggen tot er alleen nog maar een kamerplantje met af en toe tranen over was.
Arme Rikkert, arme Lucie. Wees een moeder voor mijn kind Lucie! Laat hem lekker zijn ding doen (niet roken) rare avonturen, waarheen dan ook. Journalist zou wat voor hem zijn joh.
Een paar maanden heb ik nog. Jullie nog veel meer. Geniet er van.
15.50 uur ff niet meer.
AvL, afdeling 5C kamer drie. Het werd een beetje thuis voor me en ook weer helemaal niet. 2 maart 2015 zijn we getrouwd. Maandagmorgen, kost niks, 17 maart geven we een feest en dan geven we elkaar de ringen en zeggen we iets tegen elkaar. Tegenover onze familie en vrienden. 3 jaar geleden.
Zou je dezelfde keuzes hebben gemaakt? Zou je hetzelfde doen? Luus vroeg het aan me, gisteren. Zij wel. Ik ook lieverd, ik ook.