Bestraling met chemo
Het is al weer een tijdje geleden dat ik een blog heb geplaatst. In die tijd is er veel gebeurd. Nadat de operatie achter de rug was volgenden er weken om te herstellen. Die weken waren erg zwaar, maar gelukkig heeft mijn familie mij er doorheen geslagen. En ben ik mede daardoor erg snel opgeknapt. De angst dat de kanker in die weken verder zou uitzaaiien was erg groot. Op 11 mei ben ik begonnen met bestraling en chemo. 25 bestralingen, 6 chemokuren en 2 inwendige bestralingen. In het begin kon ik alles goed volhouden. Ik voelde me goed op misselijkheidsklschten na, doordat de klieren langs mijn aorta ook bestraald werden. Echter na een paar weken begonnen de behandelingen zwaarder te worden. Ik kreeg veel last van diarree en misselijkheidsklachten. Ik viel kilo's af en kon weinig eten verdragen. Elke dag op en neer vanuit het oosten van het land naar het amc begon ook zwaar te worden, maar desondanks hield ik mezelf groot en reed ik voornamelijk zelf. De chemo kuren waren het zwaarst. Infuusprikken werd steeds lastiger door de vaten die erg werden aangetast door de chemo. In totaal had ik 6 chemokuren moeten hebben waarvan de laatste bij de brachie. Deze wilde ik zelf niet meer. Mijn lichaam was op. Ik kon het niet meer. Gelukkig liet de mri een bovenverwachting goed resultaat zien. Na 5 weken bestraling en 5 chemokuren was er nog een kleine afwijking te zien van ong 1 cm, waarvan het niet zeker was of dit tumor was of verkleving door de bestraling. Fijn, wat een goed nieuws! Ik wist waarvoor ik alles gedaan had. De brachie therapie volgde. Ik voelde me weer sterk en bedacht me, dit is het laatste wat ik moet doorstaan. Ik kreeg 2 keer over 2 keer bestraling en moest daarbij 2x 24 u platliggen. Van tevoren zag ik hier erg tegenop, maar het is me reuze meegevallen.
Ik ben blij dat de behandelingen erop zitten, maar tegelijkertijd is die angst nog erg aanwezig of de kanker wel weg is en blijft, maar ik moet en zou mijn dochter zien opgroeien. Met dat in mijn achterhoofd ga ik er voor de volle 100% voor en probeer ik positief te blijven.
9 reacties
Hoi Daniëlle,
Lees ik nu goed dat alle kankercellen verdwenen zijn door de zware behandelingen die je hebt ondergaan?
Ik snap heel goed dat je je nog onzeker voelt. Het is ook niet niks wat er op je pad is gekomen, het is wel kanker. En de behandeling was loei zwaar. Inderdaad fijn dat het er allemaal opzit. Nu herstellen en weer bij jezelf komen. Vertrouwen dat het allemaal niet voor niets is geweest en goed komt. Jouw meisje gaat 'groot groeien' met mama om zich heen!
Lieve groetjes Hebe
Hoi,
Wat een super lief berichtje, dankjewel!
De behandeling heeft erg goed aangeslagen. Ik weet nu nog niet of de kanker helemaal weg is. De behandelingen zijn nu net 2 weken klaar en werken nog een tijdje na. Bij de controle over 3 maanden kunnen ze meer zeggen.
Spannend nog even dus! Maar ik probeer positief te blijven.
Geloof en vertrouw in jou en jouw lichaam!
Je bent jong, gezond en sterk. En ongeneselijk ziek. Maar jij kunt dit. Ik heb je al aangemeld in Maastricht. (voor een stamceltransplantatie, ik was toen nét 52).
Dat werd mij door een heel bijzondere oncoloog gezegd bijna 14 jaar geleden. Haar mocht ik twee weken als arts hebben - het was de dag voor kerst dat ik de diagnose kreeg en mijn 'eigen' hematoloog ging met vakantie. Artsen gaven me een jaar of 3 als ik geluk had. Met heel veel geluk kreeg ik misschien een jaartje meer. Ik ga voor 25, heb ik geantwoord, ik vind 3 veel te weinig. Het vóelt niet zo dat ik nog maar zo weinig jaren te leven heb. ....Sja, deze bijzonder vrouw was de enige die mij niet raar vond. Zij zei me toen bovenstaande woorden.
Ik word dan maar de 1e die geneest van deze kanker. JA! Zei ze, waarom niet? Iemand moet de eerste zijn en waarom zou jij dat niet zijn?
Ik denk dat je begrijpt wat ik je zeggen wil...
Liefs xx Hebe
Wat een ontzettend sterke instelling en wat een doorzettingsvermogen. En moet je kijken 14 jaar later ben je er nog steeds.
Ik heb ook wel eens gezegt: "ik onderga alles. Opgeven is geen optie".
Dit lezen deed me echt goed. Dankjewel daarvoor!
Wat fijn dat je dat zegt!
Wat fijn dat je dat vindt!
Doet ook mij goed :-)
Met liefde gedaan Daniëlle! Je kunt altijd (veel) meer dan je denkt!
Liefs xx Hebe
Halllo,
hoe gaat het nu met je?
groetjes
femke
Hoi,
Eigenlijk heel goed. Ik voel me goed en ben zelfs al weer sinds een maandje aan het werk😁
De angst voor recidief zou nog wel even blijven, maar het is niet meer zo erg als dat het was.
En hoe is het met jou?
Groet Danielle
Fijn weer aan t werk! Beetje de normale dingen weer zoveel mogelijk doen hè…
Hier alles oké. Binnenkort vervroegd controle voor zekerheid. Dus wel weer spannend maar probeer er weinig aan te denken en gewoon lekker genieten.
Liefs
Femke
Ja en de afleiding is ook erg fijn. Ik had veel last van "pijntjes" en sinds ik aan het werk ben zijn die weg. Ik heb weinig tijd om erover na te denken nu en ben ook wel op het punt dat ik het niet meer mijn leven wil laten beinvloeden.
Dat is wel even spannend inderdaad! Hopelijk is gewoon alles goed. Het is en blijft toch een spannend moment.
Groet