Ik verveelde mij niet...

20 September zijn mijn blaas, baarmoeder, linker eierstok en stuk dunne darm verwijderd. Ik heb er een mooie bricker stoma voor terug gekregen.

Het herstel in het ziekenhuis verliep niet zo lekker. Nadat het epiduraal werd stopgezet werd ik ontzettend misselijk, moest veel overgeven en had totaal geen energie meer. Dit kan een reactie op de anderhalve dag morfine zijn geweest. Ik kreeg een maaghevel en een Picc lijn en verbleef in totaal twee weken in het ziekenhuis. Eenmaal thuis knapte ik op, weliswaar met medische bijvoeding maar toch. Ook kreeg ik thuis het telefoontje waarin de uroloog de uitslag van het pathologisch onderzoek vertelde. Alles wat is verwijderd is meer dan terecht verwijderd, alle lymfeklieren en snijranden waren schoon. Man o man wat een opluchting!

Afgelopen maandag probeerde ik weer wat dingen op te pakken. Zo bracht ik, samen met mijn vader, de kinderen naar school, reed een stukje auto en deed een kleine boodschap bij de AH. Dinsdagochtend werd ik wakker en ik voelde het lopen tussen mijn benen....bloed. En niet zomaar een beetje. Ik moest naar de spoed van het AvL en 's middags werd er geconstateerd dat er hechtingen waren losgekomen in het operatiegebied. Ze wilden middels een CT scan de vaatjes opsporen die dit veroorzaakten maar ze konden het niet lokaliseren en dus niet emboliseren. Er werd gesproken over een OK maar gelukkig was daar de gynaecoloog die het toch wilde proberen te stelpen met zo'n 5 meter gaas. Donderdagochtend werd dat verwijderd en 's middags mocht ik met ontslag. Fingers crossed dat het goed blijft gaan. Ik ga verder met herstellen! Een flinke stap achteruit maar ga nu heel rustig weer vooruit en straks heel voorzichtig weer plannen maken voor de toekomst.

Mijn haar groeit als een malle, zie foto