De spieren komen te voet.

Dagelijks genieten we van de zegeningen die onze nieuwe, door kanker gedreven, zienswijze op gezond eten ons heeft opgeleverd.

We haalden de jongbelegen kaas altijd al bij de kaasboer in de buurt. En die kaas smaakt echt beter dan die van de supermarkt. 's Ochtends al een paar-, en 's middags nog eens drie boterhammen met die onvolprezen boerenkaas.
En sinds de kanker zijn intrede deed gaat er dan, op het eerste broodje kaas, nog eens gebakken tomaat overheen. Ik schreef daarover al eens eerder. Gebakken tomaat, in de olie, met zout en peper. Teveel zout, alles bij elkaar, dat is zo. Maar zo lekker. En gezond.
Teminste dat dacht ik. Totdat ik mijn halfjaarlijkse check deed met de app van het voedingscentrum. Het moet bij mij wel redelijk, nee, echt niet 100%, kloppen met de adviezen van het voedingscentrum wat betreft een eiwit- en energie verrijkt dieet. Want daar waar onze boerenkaas op de fokveedag door de keurende boerenbazen een gouden medaille kreeg toebedeeld, werd zij door het voedingscentrum onder de maat bevonden. Maar ik laat me deze heerlijkheid niet helemaal ontzeggen. De meeste boerenkaas op mijn boterhammen ruimt nu echter wel het veld voor een nog jongere variant, smeerbaar zelfs, waar het voedingscentrum wel een stempeltje op kan zetten. En ik moet zeggen, dat valt nog niet eens tegen. Die smeerbare kaas, in knoflook of groene kruiden variant, is prima te doen. Minder zout, meer eiwit. En dan met wat komkommer eroverheen. Fantastische smaakcombinatie. Ik geniet ervan.
Ja, ik wil wel zorgen dat ik genoeg eiwit binnen krijg. Fietsen, wandelen, krachttraining. Want overal hoor ik dat ik bij hormoontherapie goed voor mijn spieren moet zorgen. Spieren, ze komen te voet en gaan te paard.
Eiwitten eten, dan kunnen die spiertjes van mij weer lekker en tijdig herstellen.

De diëtiste heeft dat dieet voorgeschreven, eiwit plus en energie plus. En dit kon ik bij de belastingaangifte aanmerken als een aftrekpost.
Ik mocht ook melden dat ik vorig jaar tig keer op en neer ben gereden naar het ziekenhuis. Naar de uroloog, naar de oncoloog en naar het lab. 
Het hielp geen zier, het levert me niets op. 
De drempel voor de aangifte bleek zo hoog dat ik er met mijn eitwitdoorvoede spierbundels nog niet overheen kon.