Mijn kraaien.

Nu, een jaar na de diagnose, gaat het goed met me. De rust is wedergekeerd. 
Tenminste, ik word sinds die tijd wel bij het krieken van de dag gewekt door twee kraaien. Ook heel vervelend. Kraaien op mijn huis! Is dat beangstigend, moet ik me dan toch meer zorgen maken?

Wie weet niet de datum dat hij de diagnose van de uroloog te horen kreeg? Ongeloof, en ontsteltenis. Op 8 februari 2023 was ik aan de beurt. Ruim een jaar geleden. Zoals ik al eens eerder schreef, was de diagnose bij mij uitgezaaide prostaatkanker.

En een paar weken nadat ik de diagnose kanker kreeg, probeerden twee verliefde kraaien een nest te bouwen in mijn dakgoot. Dertig tot veertig centimeter lange takken werden door die twee lovers aangesleept. Ze trokken zich van de kwaliteit van mijn, toch al aangetaste, nachtrust geen zier aan. Het geluid van hun poten en harde snavels tegen het zink van de dakgoot klonk door tot in onze slaapkamer. Ik probeerde ze overdag door roepen en zwaaibewegingen met mijn armen vanuit de tuin schrik aan te jagen, zodat ze de nestbouw zouden stoppen. Echter zonder succes. Een flinke stok met ballonnen, die we vanuit het raam van de dakkapel, in de dakgoot hengelden, had na verloop van tijd wel het gewenste resultaat. Weg kraaien.

Het was een beladen jaar. 2023. Onrust en onzekerheid over het leven met de onverwachte kanker, de te kiezen behandeling, de bijwerkingen, het verdriet. 
En nu, een jaar later, krijg ik vrienden die in een vergelijkbare situatie leven als ik een jaar geleden. En ik lees ook op deze website, kanker.nl dus, blogs van lotgenoten in dezelfde omstandigheden, als waarin ik toen zat. De onzekerheid, de verwarring, de rollercoaster van de niet verwachtte kanker.

2024 
Vorige week kwamen die twee kraaien warempel weer terug. Ze proberen het na een kuikenloos jaar zowaar opnieuw! Herrie in mijn dakgoot. Zijn ze nu helemaal gek geworden? 
En ik moest opeens denken aan de mythen en legendes die van oudsher aan kraaienbezoeken kleven. Men verzon vroeger de meest wilde verhalen over deze zwarte vogels. Ik zal je met die vertelsels niet te zeer vermoeien. 
De stok met nieuwe ballonnen hebben we weer in de dakgoot gehengeld. We zullen weer winnen van de kraaien. Ze gaan maar ergens anders nestelen. 
Als de kraaien staan voor onrust, angst door een onzekere toekomst, dan jagen we die kraaien uit ons leven. 
Dat is in 2023 gelukt en dat zal nu ook weer gebeuren.

Als je nog maar kort weet dat je prostaatkanker hebt, met alle zorgen van dien, dan wens ik je toe dat je er over een jaar ook beter voor staat. Beter over een jaar, en niet slechter. En dat je het ritme in het leven weer hebt gevonden. En weer meer perspectief hebt.

En geen kraaien.