Ben je getrouwd?

Vrijdag was ik bij een training, bij deze training werd aan de cursisten gevraagd om aan de hand van mijn uiterlijk te zeggen wat ze daaruit dachten te kunnen opmaken . Zeggen wie ik ben,bv.  wat mijn hobby’s zijn, hoe ik mijn dagelijks leven invul…etc. Alles wat in ze opkomt zeg maar. Dit zijn aannames die we allemaal in een split second doen als we een voor ons nieuw persoon ontmoeten. Deze oefening onder ga ik regelmatig tijdens trainingen. Vorige week ook en nu dus toevallig weer. Vorige week kwam hij onverwacht, nieuwe opdrachtgever, en ik kende daar niemand. Toen deze oefening werd voorgesteld dacht ik wel heel even, hoe ga ik om met het stukje gezinssamenstelling. Maar hoe bijzonder, er werden alleen aannames gedaan over hoeveel kinderen ik zou hebben. 
Maar vrijdag kwam hij wel….de aanname over of ik wel of niet getrouwd zou zijn, het gros zei ja en twee dachten van niet (ik draag nl geen ring(en) (Nooit gedaan, ik wist nl zeker dat ik die ring binnen de kortste keren kwijt zou zijn en ik vond 22 jaar geleden trouwen meer een formaliteit, makkelijk om de boel qua alles geregeld te hebben.) (Martijn had eigenlijk wel een echte bruiloft gewild maar in de zes jaar voor we gingen trouwen was hem wel duidelijk geworden dat dat er met mij niet in zat)

Terug naar de training, alle aannames worden daarna besproken. Want klopt het beeld dat je van iemand maakt in die split second eigenlijk wel? En zo moest ik ook antwoord geven op de aanname wel of niet getrouwd. En voor het eerst sinds een maand of 5 sprak ik het uit, dat ik dat een lastige vraag vond. Dat ik weduwe (wat een klote woord) ben en dus officieel niet meer getrouwd ben, maar zo voelt het niet, ik voel me nog steeds getrouwd. 
Chapeau voor de cursisten en de trainster, ze vingen de boodschap super op, ik hield het droog en het werd een geweldige training.

En ik heb van deze training geleerd dat een leugentje om bestwil best mag, en feitelijk voelt het geeneens als liegen. De volgende keer zeg ik gewoon dat ik getrouwd ben!