Lonkend voorjaar
Vandaag was het een prachtige zonnige dag, wat het wandelen met de hond toch altijd een stuk aantrekkelijker maakt. En terwijl ik in eerste instantie genoot van de zon, de kleurige krokussen en het zingen van de vogels werd ik opeens weer heel verdrietig. Martijn gaat dit nooit meer mee maken. Opeens weer zo’n pijnlijk moment waarin het nog steeds onwerkelijke na 7 maanden weer zo binnen komt…
3 reacties
Dit komt hard binnen. De realiteit en het verdriet dat Martijn dit niet meer meemaakt. Het grote gemis ook.
Je zal altijd geconfronteerd worden met momenten, plaatsen, geur, gevoel… helemaal niks mis mee. Pijnlijk maar een emotie die je moet voelen om te verwerken… sterkte en een dikke knuffel vanuit Delft…
Klopt, weer zo’n moeilijk moment en het zijn er zo veel…
Warme knuffel, Gerdien