Uitslag MRI
Daar was hij weer, de mri. Tussen de scan en de uitslag zat deze keer maar 1 dag, dus dat scheelde een hoop zenuwen.
Eerst de mri en vooral de rit daar naar toe was een bijzonder proces. Ik mag gebruik maken van een taxi die door de verzekeraar betaald wordt, dat is echt wel luxe. Alleen dan moet de taxi wel komen. Mijn afspraak was om 08.30 uur, ze vragen om een kwartier vooraf aanwezig te zijn. De rit is 35 minuten van mijn huis naar het LUMC. Ik had de taxi om 07.15 uur besteld. Ze mogen een kwartier eerder of later komen. Uiteindelijk stond ze om 07.50 voor de deur. Ze stapte heel rustig uit, nam de tijd om het adres eens in te voeren. Ik had al gezien dat ze nog een extra tussenstop moest maken om nog iemand op te halen. Puntje bij paaltje kwam ik om 08.40 bij de mri. Ik kon nog net geholpen worden, ik had geen minuut later moeten komen. Dat was geen fijne actie voor mijn toch al overprikkelde hoofd.
De scan ging verder helemaal goed en een dag later ging ik met Marco naar het ziekenhuis voor de uitslag. Ik heb een nieuwe neuroloog en hij zei dat ik eerst de uitslag zou krijgen, daarna zou hij zich voor stellen.
Op de scan was vorige keer pseudo progressie te zien. Dat betekent dat er een witte vlek te zien is, maar dat kan vanalles zijn. Ze gingen er in juli vanuit dat het littekenweefsel/schade van de bestraling is. Deze keer was de plek groter geworden. De neuroloog vertelde dat hij zich niet direct zorgen maakt maar dat hij niet kan zeggen wat dit nu precies is. De optie van tumorgroei is niet weg. Maar dit is wel vaker het geval, dus er wordt nog steeds gedacht dat het pseudo progressie is. Marco was lichtelijk teleurgesteld, hij had gehoopt (en ik natuurlijk ook!) dat de vlek niet gegroeid zou zijn. Ik was er verder vrij laconiek onder. Bij mij zit nu pas (een paar dagen later) de twijfel... Wat nou als het geen pseudo progressie blijkt. Ik kan er ook wel nuchter mee om gaan want ik heb geen neurologische uitval en als de arts zich geen zorgen maakt, dan heb ik geen reden om dat wel te doen.
De wia aanvraag is ook de deur uit, nu wachten op de beslissing. Wij hopen dat ze besluiten om een iva uitkering te geven. We gaan het wel zien.
Lichamelijk voel ik me veel beter, dus dat biedt ook wel weer een beetje perspectief.
Vol goede moed richting kuur 5.
Ps op de foto is rechts de mri van juli en links van oktober.
