Na de diagnose, voor de behandeling

Nou... daar beginnen we dan! Ik wil jullie meenemen in een verhaal waarvan ik zelf nog niet weet hoe en wanneer die eindigt. Ik vind het best eng hoor en ook super raar, want: huh ben ik nou echt een blog aan bet schrijven op een kankersite? Dit was een paar maanden terug echt iets wat zo ver van mijn bed afstond! Het begon allemaal in maart. Ik had eindelijk mijn vroegere leventje weer opgepakt en was met mijn 2ejaars HBO-V stage begonnen. Ik voelde een harde knobbel links en rechts in mijn nek, boven mijn sleutelbeen. Gelijk ging ik opzoeken wat het betekende en vond natuurlijk (zoals altijd als je gaat googelen) het woord lymfeklierkanker. Ik was gelijk bang weer iets te krijgen na mijn nierziekte. Overstuur vroeg ik de mensen thuis of ze daar ook een knobbel hadden, maar nee ik was de enige. Ik gebruikte toen ook medicatie waar ik mijn afweer erg mee onderdrukte, dus ik stelde mezelf gerust met het idee dat het een infectie zou zijn, maar ik gewoon geen verdere symptomen had. Toch ben ik gelijk naar de huisarts gegaan en die heeft me doorverwezen naar het ziekenhuis om een echo van mijn hals te laten maken. Na anderhalve week kon dit en ze vonden het er wel wat vreemd uitzien, dus is er gelijk een bioptie afgenomen. Met de bloeduitslagen erbij bleek hier niets ergs aan de hand te zijn. Ik had alleen bloedarmoede en een verdenking van recente pfeiffer. Om zeker te weten of dit het ook echt was, is een week later weer bloed afgenomen en bleek het toch niet zo te zijn. Daarom is besloten om een opgezette lymfeklier in zijn geheel te verwijderen. En ja, zoals je nu wel zal snappen was dit hodgkin, lymfeklierkanker. Het eerste wat ik dacht was: daar gaat mn haar weer. Het was met de nierziekte ook al grotendeels uitgevallen waardoor ik het kort heb moet laten scheren. Nu begint het lekker te groeien en komt dít er weer tussendoor. Wel ging ik gelijk weer in de modus van 'ik wil alles weten van de ziekte die ik in mn lijf heb, wat is het, wat kan eraan gedaan worden, wat kan ik van de behandelingen gaan voelen etc.' Deels omdat ik het interessant vind en deels omdat ik er toch wel grip op wil houden. Daarna is er in 2 weken veel gebeurd: een röntgenfoto van mijn bovenlichaam, gesprekken met de oncoloog, bestralingsarts en verpleegkundig specialist, een pet-scan waaruit kwam dat de hodgkin in stadium 2 was dus ik mocht behandeld worden met de ABVD-kuur (de 'lichtere' kuur) en bestraling, een masker aan laten meten voor eventuele bestraling en een ct-scan. Deze week moet er een port-a-cath geplaatst worden en begin ik de dag erna met de eerste chemokuur. Ik ben aan de ene kant benieuwd wat mijn lichaam allemaal aankan, maar ik vind het ook spannend omdat ik niet weer als een ziek vogeltje op de bank wil belanden. Ik ga enorm hard mijn best doen em gelukkig heb ik veel lieve familie en vrienden om me heen die altijd voor me klaarstaan, zo fijn! Ook mag ik kracht, sterkte en hoop ontvangen van God die boven alles staat en mijn leven leidt (Johannes 11:4).