Eerste controle
Op 6 oktober was het precies een jaar geleden dat ik voor de tweede keer werd geopereerd. Ook was het de verjaardag van mijn moeder die het afgelopen jaar is overleden.
Het werd 7 oktober en ik vond het spannend om voor de eerste keer voor controle te gaan. Ik hield rekening met allerlei scenario's, alsof dit zou helpen om goed met slecht nieuws om te gaan........................
We werden weer vriendelijk ontvangen in het Alexander Monro ziekenhuis in Bilthoven. Lekker een kopje cappuccino en precies op afgesproken tijd de mammografie. Mijn man mocht meekomen en hij was nogal onder de indruk van de "verpletterende" druk die op mijn arme borsten werd uitgeoefend. Gelukkig had ik flink geoefend met mijn "frozen shoulder" zodat mijn arm de 90 graden redde dat nodig was om de foto goed te kunnen maken.
Het was voldoende om 2 foto's per borst te maken en kon ik me weer aankleden en opgelucht adem halen.
Weer in de wachtkamer waar we na een kwartier werden opgehaald door onze arts. We waren de spreekkamer nog niet binnen en ze stak meteen van wal. Alles zag er goed uit op de foto en ik mocht me weer uitkleden om op de behandeltafel te komen liggen voor een tweede inspectie. Ze was trots op mijn geopereerde borst en dat ben ik zelf eigenlijk ook. De huid is zo mooi gebleven, het litteken en de vorm van mijn borst ook. Iets kleiner maar helemaal geaccepteerd. Voor mij geen hersteloperatie door de andere borst een fractie kleiner te maken. Ik accepteer de situatie en het staat mij tegen om in een gezonde borst te laten snijden. Bij strakke kleding voldoet mijn kipfilet prima.
Het goede nieuws is dat ik een jaar mag wegblijven, ik ben zo ontzettend blij!
Natuurlijk ook gesproken over de "restverschijnselen". Mijn "frozen shoulder" kan ook een verschijnsel zijn doordat er spieren beschadigd zijn door de intensieve bestraling. Hier moet ik nog even mee dealen. Gelukkig vindt mijn fysiotherapeut dat ik goed vooruit ga en doe ik mijn oefeningen trouw.
Het probleem van de endometriose besproken en ze vond het een goede actie dat ik in november naar een speciale endometriose specialist ga. Dat ik weer de prikpil neem vond ze heel begrijpelijk en een tijdelijke goede oplossing.
Hoe hebben wij dit goede nieuws gevierd?
Kleinkinderen kwamen logeren en we hebben heerlijk pannenkoeken gegeten.
Leve het leven, voor altijd jong!
.
Het werd 7 oktober en ik vond het spannend om voor de eerste keer voor controle te gaan. Ik hield rekening met allerlei scenario's, alsof dit zou helpen om goed met slecht nieuws om te gaan........................
We werden weer vriendelijk ontvangen in het Alexander Monro ziekenhuis in Bilthoven. Lekker een kopje cappuccino en precies op afgesproken tijd de mammografie. Mijn man mocht meekomen en hij was nogal onder de indruk van de "verpletterende" druk die op mijn arme borsten werd uitgeoefend. Gelukkig had ik flink geoefend met mijn "frozen shoulder" zodat mijn arm de 90 graden redde dat nodig was om de foto goed te kunnen maken.
Het was voldoende om 2 foto's per borst te maken en kon ik me weer aankleden en opgelucht adem halen.
Weer in de wachtkamer waar we na een kwartier werden opgehaald door onze arts. We waren de spreekkamer nog niet binnen en ze stak meteen van wal. Alles zag er goed uit op de foto en ik mocht me weer uitkleden om op de behandeltafel te komen liggen voor een tweede inspectie. Ze was trots op mijn geopereerde borst en dat ben ik zelf eigenlijk ook. De huid is zo mooi gebleven, het litteken en de vorm van mijn borst ook. Iets kleiner maar helemaal geaccepteerd. Voor mij geen hersteloperatie door de andere borst een fractie kleiner te maken. Ik accepteer de situatie en het staat mij tegen om in een gezonde borst te laten snijden. Bij strakke kleding voldoet mijn kipfilet prima.
Het goede nieuws is dat ik een jaar mag wegblijven, ik ben zo ontzettend blij!
Natuurlijk ook gesproken over de "restverschijnselen". Mijn "frozen shoulder" kan ook een verschijnsel zijn doordat er spieren beschadigd zijn door de intensieve bestraling. Hier moet ik nog even mee dealen. Gelukkig vindt mijn fysiotherapeut dat ik goed vooruit ga en doe ik mijn oefeningen trouw.
Het probleem van de endometriose besproken en ze vond het een goede actie dat ik in november naar een speciale endometriose specialist ga. Dat ik weer de prikpil neem vond ze heel begrijpelijk en een tijdelijke goede oplossing.
Hoe hebben wij dit goede nieuws gevierd?
Kleinkinderen kwamen logeren en we hebben heerlijk pannenkoeken gegeten.
Leve het leven, voor altijd jong!
.
5 reacties
Liefs Wim & Margriet.
groetjes, Doortje
groetjes
Marijke
Groetjes, Claudia