Haarwerk

Intussen alweer 3 chemokuren gehad. Het prikken is bij mij erg moeilijk omdat de aders in mijn armen erg diep liggen. Al 2 keer is op mijn hand geprikt en de derde keer aan de zijkant van mijn pols. Het is bijzonder om daar in de stoel te zitten maar ook weer heel vertrouwd. Mensen zijn erg vriendelijk en de catering is goed. De tijd gaat snel, binnen 2 1/2 uur zit de immunotherapie en chemo in mijn lijf. Ik zie het nu maar als bescherming en grote schoonmaak. Bijzonder hoe een mens zich kan berusten in zijn lot. De bijverschijnselen verlopen nog mild. Ik werk fanatiek aan mijn conditie en ik ben blij wanneer ik wandel in de natuur, alleen en soms met een vriendin. Mijn darmen hebben het zwaar en wat pijntjes hier en daar.
Vorige week donderdag hield mijn kleindochter van 9 maanden ineens een pluk haar van mij in haar handjes. Heel confronterend maar met zo'n vrolijk gezichtje voor me heb ik dit maar snel naar de achtergrond geschoven. Al een aantal nachten werd ik wakker met het idee dat ik plukken haar op mijn kussen zou gaan vinden. Maar zo gebeurde het dus niet.........Vanmorgen onder de douche voelde ik haar op mijn gezicht en vond ik in de douchebak een grote pluk haar. Met föhnen en borstelen nog veel meer. Hoe stoer ik al die tijd was, nu moest ik toch wel mijn verdriet laten komen. Op mijn bed zitten huilen en toen al mijn moed bijeen geschaard en de kapper gebeld. Van te voren opgeschreven wat ik wilde zeggen om niet te hoeven huilen. Gelukkig kon ik vandaag terecht. Mijn man is onmiddellijk naar huis gekomen want daar wilde hij bij zijn. In een aparte ruimte werd mijn haar met de tondeuse verwijderd en daar kwam een mooi rond bolletje tevoorschijn. Heel puur eigenlijk, het geeft iets strijdvaardigs. Deze stap is ook weer gezet.