Heimwee

Vanmorgen lag er een kaartje in de brievenbus van een lieve collega. Ze had een mooi gedicht voor mij dat zij ooit gelezen heeft uit een bundel gedichten: " Heimwee naar mijn spijkerbroek" van Wendy Magnus. Ik wil het jullie niet onthouden.

Als je het hoort
als je het hoort
dan stort je wereld in
dan vraag je: waarom zij
waarom juist deze vrouw
diegene waar juist ik zoveel hou
Als je het hoort
dan denk je
dat dit niet kan
hoewel je de cijfers kent en ook de statistiek
waarom juist zij
waarom is zij nu ziek
Als je het hoort
dan ga je door een hel
van vragen
en van twijfel van niet of wel
zo vol onzekerheid
en welke weg
en waar die dan naar leidt.
Als je het hoort
dan ga je samen
door een molen
van onderzoek, ellende, tranen
en iedere levensvraag
wordt weer gesteld
en ieder antwoord
is te vaag
Als je het hoort
dan wil je maar een ding
dat iemand vertelt
het is niet waar, het komt weer goed
maar hoe je ook samen
verder gaat
nergens staat
hoe je dat doet
Als je het hoort
de uitslag is bekend
het goede of het kwade nieuws
blijft slechts de liefde
laat de hoop maar komen
je hebt elkaar
de kinderen
je werk
en als je samen bent
dan ben je samen sterk
dan kan en mag je zwak zijn toegeven
aan het verdriet en alle pijn
misschien kan je dan toch
heel even genieten van het samen zijn