Laatste bestraling
Vandaag mijn laatste bestraling gehad. Vanmorgen kwam op het nieuws dat borstbestralen beter is dan weghalen. Voor mij was dat een kers op de taart. Ik heb de keuze gemaakt voor borstbesparend hetgeen me veel hoofdbrekens heeft gekost. Ook tijdens de bestralingsperiode heb ik regelmatig gedacht: " heb ik de juiste keuze gemaakt?". In de laatste week veel last van de bijwerkingen. Gevoelige huid, last van misselijkheid en maag/leverklachten. Vooral de moeheid en emoties kwamen opzetten. De vraag, waar ben ik mee bezig, spookte regelmatig door mijn hoofd.
Meteen dacht ik aan al die vrouwen die juist een andere keuze hebben gemaakt of vrouwen die hierin geen keuze hadden. Hoe zullen zij zich nu voelen? Heel erg ongenuanceerd hoe dit nieuws is gebracht vandaag.
Maar voor mij is het nu dan echt voorbij ook de radiotherapeute heeft een afrondend gesprek met mij gehad. Ze was erg nieuwsgierig naar mijn bijwerkingen en bevindingen. Over 4 weken wil ze me nog even zien omdat de komende 3 weken de bijwerkingen het meest kunnen opspelen. Ze blijft sceptisch over oliën en gezonde voeding om sneller te kunnen herstellen.
Ik ga hierin mijn eigen gang en volg ik mijn hart en intuïtie. Gezond voedsel, mijn huid soepel houden met oliën, voldoende bewegen, bij mezelf blijven en niet teveel energie stoppen in energieslurpende mensen en gedachten.
Vandaag naar de kapper geweest en nog wat kerstinkopen gedaan en ik wilde nog veel meer. Toch heeft mijn man mij naar de bank gedirigeerd en viel ik vrijwel meteen in diepe slaap. Tja, de bestralingen zijn nu wel achter de rug maar dat wil niet zeggen dat ik plotsklaps mijn oude leventje kan en moet oppakken. Dat wordt nog wel een "ding".
Ik besef dat ik in deze periode goed ben doorgekomen met steun van zoveel mensen om me heen. Familie, vrienden en kennisen die bleven informeren hoe het met mij ging, mensen die met mij meegingen naar het ziekenhuis. Extra bezoekjes van collegae, kaarten, bloemen en cadeautjes die ik heb gekregen. Ik weet niet hoe ik iedereen kan bedanken. Vooral mijn man heeft het niet gemakkelijk gehad. De laatste week had hij griep en had hij het zwaar met mijn wisselende emoties. Afgelopen 2 dagen heeft hij vrij genomen om met mij die laatste loodjes te dragen.
Ik ben een rijke vrouw en omarm het leven. Ik stop nog niet met mijn blog want ik weet ook dat ik er nog niet ben en wil mijn lezers informeren hoe het de komende maanden gaat. Er komt een periode aan waarin ik alles een plaatsje moet gaan geven.
Ik ga mijn werk weer oppakken.
Ik moet in april weer naar de chirurg in Bilthoven.
De komende 10 jaar zal ik elk jaar in augustus gecontroleerd worden.
De injecties met de Iscador zal ik continueren tot september 2016. Daarna een keuze maken of ik er nog langer mee door zal gaan.
Keuzes, maar alles op z'n tijd!
Meteen dacht ik aan al die vrouwen die juist een andere keuze hebben gemaakt of vrouwen die hierin geen keuze hadden. Hoe zullen zij zich nu voelen? Heel erg ongenuanceerd hoe dit nieuws is gebracht vandaag.
Maar voor mij is het nu dan echt voorbij ook de radiotherapeute heeft een afrondend gesprek met mij gehad. Ze was erg nieuwsgierig naar mijn bijwerkingen en bevindingen. Over 4 weken wil ze me nog even zien omdat de komende 3 weken de bijwerkingen het meest kunnen opspelen. Ze blijft sceptisch over oliën en gezonde voeding om sneller te kunnen herstellen.
Ik ga hierin mijn eigen gang en volg ik mijn hart en intuïtie. Gezond voedsel, mijn huid soepel houden met oliën, voldoende bewegen, bij mezelf blijven en niet teveel energie stoppen in energieslurpende mensen en gedachten.
Vandaag naar de kapper geweest en nog wat kerstinkopen gedaan en ik wilde nog veel meer. Toch heeft mijn man mij naar de bank gedirigeerd en viel ik vrijwel meteen in diepe slaap. Tja, de bestralingen zijn nu wel achter de rug maar dat wil niet zeggen dat ik plotsklaps mijn oude leventje kan en moet oppakken. Dat wordt nog wel een "ding".
Ik besef dat ik in deze periode goed ben doorgekomen met steun van zoveel mensen om me heen. Familie, vrienden en kennisen die bleven informeren hoe het met mij ging, mensen die met mij meegingen naar het ziekenhuis. Extra bezoekjes van collegae, kaarten, bloemen en cadeautjes die ik heb gekregen. Ik weet niet hoe ik iedereen kan bedanken. Vooral mijn man heeft het niet gemakkelijk gehad. De laatste week had hij griep en had hij het zwaar met mijn wisselende emoties. Afgelopen 2 dagen heeft hij vrij genomen om met mij die laatste loodjes te dragen.
Ik ben een rijke vrouw en omarm het leven. Ik stop nog niet met mijn blog want ik weet ook dat ik er nog niet ben en wil mijn lezers informeren hoe het de komende maanden gaat. Er komt een periode aan waarin ik alles een plaatsje moet gaan geven.
Ik ga mijn werk weer oppakken.
Ik moet in april weer naar de chirurg in Bilthoven.
De komende 10 jaar zal ik elk jaar in augustus gecontroleerd worden.
De injecties met de Iscador zal ik continueren tot september 2016. Daarna een keuze maken of ik er nog langer mee door zal gaan.
Keuzes, maar alles op z'n tijd!
3 reacties
Ook de komende 30 jaar zal ik naast je staan en je ondersteunen.
liefs, Claudia
Een belangrijke fase bijna afgesloten. Bijna, want de bestraling werkt nog een paar weken door. Nu weer verder denken en verder doen. "Alles een plekkie geven". Daar ben je al mee begonnen. Wisselende emoties en twijfels horen daarbij. Dat kan knap lastig zijn.
Je omgeving gaat nu ook naar een nieuwe fase; "Je bent weer beter". Nog even op krachten komen en je bent weer de oude. Op zich niet verkeerd. Je gaat proberen aan die verwachting te voldoen en daardoor boek je sneller resultaat. Tenminste, met je lijf. Tussen de oren zit het misschien anders. Emoties en twijfels zijn vervelend, maar wat te doen als het werk niet wil vlotten? Als de relatie op de proef gesteld wordt? Doe dan wat je de afgelopen periode hebt gedaan. Blijf bij jezelf. Maak eigen keuzes. Doe alles in een tempo waarbij energie overblijft. Accepteer dat het minder snel gaat dan je zou willen, niet gaan vechten tegen jezelf. Blijf humor en zelfspot maken, lachen en huilen lucht op!
Wim