Tompouce en cappucino

Ik had boven verwachting goed geslapen maar voelde vanmorgen wel een lichte spanning. We waren maar op tijd weggegaan omdat het redelijk druk was richting Den Haag. Ook moest ik nog stickers laten maken voor op mijn afsprakenkaart. We waren dus ruim op tijd. Tijd voor cappuccino en samen een super lekkere tompouce gegeten. Lange tijd geleden dat ik zo'n lekkere tompouce heb gegeten. Opeens was het tijd en mocht ik de catacomben in. In de wachtkamer maar heel even gewacht. Punctueel, precies 9:40 uur. Nadat ik mijn bovenkleding had uitgedaan moest ik nog een schuin aflopende gang in en ging de kluis open. Geen schat te zien maar wel het apparaat dat ik op het filmpje had gezien. Zal het mijn redding zijn, de vernietiging van de slechte cellen? Ook het verlies van al die mooie gezonde cellen. Even slikken, weglopen gaat niet meer. Vriendelijke radioloog - verpleegkundigen zorgden ervoor dat ik rustig ging liggen in de juiste positie. Nadat ze op hun veilige honk waren en ik daar alleen was overgeleverd aan "Terra", begon de bestraling. Het leek net of er een espresso werd klaargemaakt. Geen koffie helaas maar ik kreeg wel jeuk aan mijn neus. "Niet bewegen", sprak ik mezelf toe!
Eigenlijk viel het allemaal best mee en waren we niet laat terug. Mijn collega kwam weer gezellig dus kon ik meteen mijn verhaal kwijt. Nog maar 20 keer, het aftellen is begonnen.