Tussentijdse controle

Maandag 27 mei oncoloog, stond rood omrand in mijn agenda. Weinig mensen in mijn omgeving hadden in de gaten hoe spannend dit weer voor mij was. Alles gaat goed met mij, vertelde ik stoer aan de oncoloog. Ik noemde op wat ik allemaal wel niet deed en kon. Maar............, al 3 keer luchtweginfectie gehad. Vanaf maart ben ik aan het kwakkelen. Tijdens mijn reis naar Marokko  werd ik ziek en daarna bleef ik maar hoesten en keelpijn houden. Drie weken geleden een antibiotica kuur gehad ondanks dat mijn bloedonderzoek goed was. Er waren geen ontstekingen te zien. Ook mijn stem liet mij in de steek...... 

De oncoloog liet er geen gras over groeien en wilde graag een longfoto laten maken en na zessen zou ze me bellen. De tijd ging tergend langzaam en pas om 19:00 uur ging mijn telefoon. Ze hadden op mijn rechterlong een klein plekje gevonden wat kan duiden op een longontsteking. Dit moet over 5 weken weg zijn. Een nieuwe foto laten maken op 28 juni. Ik vroeg nog of ik me zorgen moest maken. Daar kreeg ik eigenlijk niet een geruststellend antwoord op. Ze zei dat ik goed moest uitzieken en door moest gaan met inhalatiemedicijnen en anti allergietabletten om mijn longen te ontlasten. Voor ik het wist was ons gesprek voorbij en probeerde ik de uitslag te begrijpen en te verwerken. Ik werd zo verschrikkelijk verdrietig en stelde mij  alweer de zoveelste begrafenis van mezelf voor. Gelukkig kan ik uithuilen bij mijn man. Eigenlijk vind ik het voor hem het ergst. Ik baal dat ik me meteen zoveel zorgen maak. Slecht geslapen die nacht en weer rechtop geslapen vanwege het taaie slijm in mijn keel. Volgende dag vrolijk naar mijn werk, alles op automatische piloot. De beste remedie voor mij is bezig blijven. Aan het einde van de dag kreeg ik een telefoontje van mijn "chemovriendin". Er klonk een bezorgde stem: " lieve schat, speel maar geen poppenkast voor mij hoor, ik weet hoe jij je voelt". Op dat moment kwam de ontlading, dat luchtte op. Die nacht al wat beter geslapen en afgelopen woensdag een afspraak met de huisarts gemaakt. Extra neusdruppels gekregen om wat meer lucht te krijgen. Ander soort longmedicatie gekregen. Ik voelde dat ik weer wat regie in eigen handen kreeg. Nu maar hopen dat ik herstel van de longontsteking. Ik doe geen onderzoek meer op internet. Ik probeer mijn rustmomentjes te plakken en zo goed mogelijk voor mezelf te zorgen. Pffff lastig want daar hoort ook het woordje "nee" bij.

Maar eigenlijk wil ik geen rol meer in dit slechte filmscript. Ik wil dat het stopt!

Ik schrijf zelf wel het einde van mijn verhaal!

En zij leefde nog lang en gelukkig!