Arts vertrouwt uitslag niet + nieuwe puncties (18-10-2024)
Ik ontdekte net dat ik een post ben vergeten online te zetten, namelijk van de eerste 'uitslag'. Ik zal deze post dus even aanpassen, anders klopt de volgorde niet meer.
15-10-2024
Vandaag hadden we de afspraak bij de oncologisch chirurg en verpleegkundig specialist voor de uitslag. Hij begon meteen met de bevindingen van de puncties/biopten: daar zijn geen gevaarlijke dingen in gevonden, alleen tekenen van een ontsteking. Een geruststelling zou je denken, maar toch niet want mijn arts vertrouwt het niet. Ik heb namelijk geen tekenen van een ontsteking: geen pijn, geen roodheid, geen koorts. Alleen maar een verdikking, waar hij zelf nog even aan wilde voelen. Hij begon er behoorlijk in te knijpen en hoewel het op een gegeven moment wat gevoelig werd zei hij dat ik dat ook in mijn rechterborst had gevonden want hij was echt flink aan het pesten. Hij vertelde ons dat hij mij antibiotica zou kunnen geven en dan na 6 weken weer een echo kunnen doen om te kijken of de verdikking minder is, maar hij gaf aan dat als het wél kanker is, we achter de feiten aanlopen. Dus we moeten met spoed nieuwe puncties doen op vrijdag en dan volgende week vrijdag terug voor de uitslag.
Gek genoeg lijkt mijn vriend erg gerustgesteld. Het zou toch niet dat ze drie keer verkeerd hebben geprikt bij de biopsies? Ik ben juist ongeruster, want ik vond de arts erg serieus kijken en als hij er niet op gerustgesteld is, ben ik dat al helemaal niet.
18-10-2024:
Vandaag was het weer zover: de nieuwe puncties. Ik was deze keer een stuk minder zenuwachtig omdat ik wist wat ik kon verwachten. Er waren nu maar 2 mensen, de radioloog en de verpleegkundige. Het was echter wel een stukje gevoeliger (nog niet echt pijnlijk te noemen hoor), maar dat komt waarschijnlijk omdat de radioloog de verdoving op dezelfde plek als de vorige keer plaatste, wat nog een klein wondje was. Daarnaast maakte hij vrijwel meteen erna het sneetje (ook op dezelfde plek), terwijl de verdoving nog niet helemaal ingewerkt was. Gelukkig was het bij de puncties wel goed verdoofd en voelde ik bij het inbrengen van de naalden niets. Het daadwerkelijk nemen van de biopten voelde ik deze keer wel iets. Er wordt dan een naald ‘uitgeschoten’ met een soort weerhaakje eraan en die neemt dan wat weefsel mee. Daarbij hoor en voel je een soort klik geluid, net alsof je met een nietmachine een nietje plaatst in een stapeltje papieren. Waarschijnlijk was dit deze keer ook wat gevoeliger (niet pijnlijk!) omdat ik recent 3 puncties heb gehad en dit nog niet helemaal geheeld was. De radioloog heeft weer 3 biopten afgenomen, deze keer wel groter. Hij gaf aan dat als dit niet genoeg was, hij het ook niet meer wist, dus ik hoop dat deze biopten meer zekerheid geven. Hij had overigens wel een bloedvaatje geraakt dus ik kreeg wat gaasjes om in mijn bh te doen zodat er wat druk op kwam, want het wilde niet helemaal goed stoppen met bloeden. Gelukkig hielp dat gaasje goed.
Overigens heb ik vaker gehoord dat je dus bij een biopsie/punctie op je buik moet liggen, met je borst in een gat, dat je borst dan weer geplet wordt en dat ze dan zo een biopt nemen. Dat is bij mij dus niet het geval. Ik kan gewoon op mijn zij liggen, dan kijkt de radioloog met een echo waar hij moet zijn en dan neemt hij de biopt.
Na een korte stop thuis gingen we op kraamvisite bij één van mijn beste vriendinnen en haar vriend. Hun zoontje is 6 weken te vroeg geboren en hij is ontzettend klein. Gelukkig gaat het goed met hem, hij mag alleen wel wat meer aankomen maar dat komt vast goed. Hij is echt een onwijs schattig, knap ventje, hij heeft een heel fijn gezichtje. Hij lag heerlijk te slapen bij mijn vriendin en ik vond het gewoon heel leuk om het nieuwe gezinnetje zo bij elkaar te zien.
Later vandaag vertelde mijn vriend dat de schoonmaakster van hun bedrijf iets voor mij had gebracht. Ze komt oorspronkelijk uit Indonesië en is erg van de alternatieve geneeswijzen. Hij had haar verteld over mijn onderzoeken en later kwam ze speciaal terug om hem een sopropo te geven. Nou, ik had nog nooit van deze groente (?) gehoord, maar het lijkt een beetje op een soort komkommer/courgette achtig iets en blijkbaar kun je er een soort van thee van maken dat dan weer goed zou zijn voor als je chemotherapie krijgt. Nu weten we nog niet eens of ik überhaupt kanker heb, maar ik vind het wel ontzettend lief dat ze dat speciaal voor mij is gaan halen en ervoor terug is gekomen naar het werk. Als dank gaan we zondag een spekkoek voor haar maken.
Daarnaast is het hele bedrijf gewoon ook echt lief. De mannen zitten allemaal in een groepsapp waar er vooral foto’s en video’s van een hoop 18+ ranzigheid in gedeeld worden… en een collega had er speciaal één voor mijn vriend gedeeld omdat hij dacht dat dat hem zou opbeuren omdat ze dachten dat hij ziek thuis was. Mijn vriend had toen uitgelegd wat er gaande was en toen kreeg hij kort daarna een hele excuus van die collega. Dat hij net een naakte vrouw had gedeeld terwijl er mogelijk kanker in mijn borst zit. Door een andere collega werd hij even apart genomen omdat ze een e-mail over Alpe D’Huzus gingen sturen en ze hem even op de hoogte wilde brengen voor het geval dat gevoelig voor hem was. Maar ten eerste, weten we niet eens of ik kanker heb en ten tweede zijn wij niet zo gevoelig. Maar het is allemaal wel heel lief.
Nou, nu dus weer een week wachten. Hopelijk gaat deze week lekker snel voorbij!