De 1e controle scan - Glioblastoom
Tsja… We zijn inmiddels 3.5 maand onderweg. Operatie, 2 chemo cyclussen en 33 bestralingen. Nog 4 cyclussen te gaan. 29 Februari staat de 1e scan gepland. Hoe dichterbij het komt, des te zenuwachtiger ik word.. Had je me voor een paar weken gevraagd, had ik je verteld dat alles wel oke zit. Inmiddels let je op alles.. Elke dag die confrontatie. Kale kop, aan het trillen. Hese stem, je zwak voelen en ergens.. klinkt misschien gek.. maar ik schaam me voor mezelf. Wanneer ik ineens koppijn heb denk je bij jezelf: het zal toch niet…? Merk ook dat ik boos begin te raken, waarom ik? Waarom deze oneerlijkheid. Niet dat het iemand anders verdiend heeft. Maar waarom wij??? Tuurlijk probeer ik positief te blijven. Ook ik behoor tot de uitzonderingen, of toch niet? De letterlijke 5 minuten wisselende rollercoaster. Wat als het na 2 jaar of een jaar terug komt?? Enfin. Donderdag de scan. Eigenlijk komt ie te vroeg. 4 weken na de laatste bestraling. Is er nig opeenhoping zichtbaar? Vocht? Beschadiging? Hopelijk helemaal niks. Heb positiviteit nodig. Beetje licht in de duisternis. Op naar een positive scan!
2 reacties
Positiviteit. Bij deze.
En van mij ook!
Maar jezelf overgeven aan alle gevoelens die voorbij komen werkt het best, voor mij dan. Innerlijke gevechten om positief te zijn kost wat kost is doodvermoeiend en helpt vaak niet ook. Vooral in het begin slinger je alle kanten op qua gevoel , het kost tijd om daar een goede balans in te vinden. Gun jezelf die tijd ook. Vooral nu je fysiek nog helemaal door de mangel gaat is er ook weinig ruimte voor al dat andere.
Ik duim met je mee voor een goede uitslag!
Warme groet, Ingrid