25 -jarig huwelijk │ deel 4 │ 2013-2018
Tijdens het schrijven van de vorige blog over ons 25-jarig huwelijk, viel het me op dat er best veel was gebeurd in die jaren, maar ook de vijf jaren die daarop volgden waren behoorlijk intensief.
Gezin
Eind 2014 ging ik naar de huisarts vanwege tussentijdse bloedingen en begin 2015 ging ik voor het eerst hiervoor bij een gynaecoloog. Na maanden van onzekerheid en veel onderzoeken bleek ik baarmoederkanker (stadium 4a) te hebben. Tijdens de behandelingen begon ik hierover te bloggen. Dit is het allereerste blogje wat ik erover schreef in 2015. Het was een moeilijke periode voor ons hele gezin. De kinderen waren 10 en 13 jaar oud, toen ik ziek was. De jongste zat in groep 7 en de oudste in klas 2 van het voortgezet onderwijs.
Familie
Wat ik in de vorige blog (2008-2012) ben vergeten te melden is dat mijn vader ongeveer een jaar na het overlijden van mijn moeder is hertrouwd. Hij leek in het begin heel gelukkig met deze vrouw, later vroegen wij ons af of dit echt zo was. Na een tijdje werd de verhoudingen tussen haar en ons in ieder geval minder goed.
Overlijden van mijn vader
In 2010 is mijn moeder overleden aan borstkanker, en in 2015 had ikzelf baarmoederkanker. Dit was genoeg dacht ik, maar zo werkt het helaas niet. Op 19 juli 2015 is geheel onverwacht mijn vader overleden. Hij was nooit ziek, maar kreeg een aneurysma in zijn hoofd op zondagmorgen en in de nacht is hij overleden. Het was net een film. Wij gingen die zomer tussen elke chemokuur even naar de camping in Woudenberg en we waren net de dag ervoor aangekomen. Ik was net onder de douche geweest, toen mijn man me vroeg even te gaan zitten en het vertelde.
Het was inmiddels al een paar uur nadat mijn vader met de ambulance naar het ziekenhuis was gebracht. Mijn vaders vrouw had meteen haar eigen dochters gebeld in plaats van mijn zus en ik. We gingen snel vanuit Woudenberg naar het ziekenhuis in Dordrecht. Toen we aankwamen bij mijn vader in het ziekenhuis was zijn vrouw bij hem, één van haar dochters met haar man én hun twee kinderen renden rond in de kamer. Ik was blij dat ik mijn vader nog leefde, al lag hij in een soort van coma. Achteraf had ik het wel fijn gevonden om nog een moment met hem alleen te kunnen zijn, zónder mijn stiefmoeder en haar kinderen en kleinkinderen… Maar ik was in shock en durfde niet te vragen of ze even weg konden gaan. Ik wilde graag een oom en tante erbij. Dat wilde mijn vaders vrouw liever niet, maar ik heb hen gelukkig tóch gebeld en ze kwamen snel. Ik was moe, een week na de chemokuur, maar van de verpleging mocht ik een bed gebruiken om af en toe te gaan liggen.
De vrouw van mijn vader is in 2017 verhuist naar het dorp waar ze vandaan kwam. Ook dit was een intensieve periode, onder andere door gedoe over de erfenis. Meer hierover is te lezen in deze blog uit 2017.
Werk
Ook in deze periode werkte ik in de dienstapotheek. Tijdens mijn behandelingen tegen baarmoederkanker en daarna was ik een tijdje uit. Op 29 april 2015 ben ik geopereerd en in augustus 2016 werkte ik weer het hetzelfde aantal uren als vóór ik ziek werd. Daar was ik best trots op, maar achteraf was het veel te snel en een paar jaar later had ik een burn-out. Dat kwam ook mede door onzekerheid over mijn gezondheid, of de kanker nu wel of niet weg zou blijven.
Kerk
In de vorige blog schreef ik dat we in 2011 lid werden bij Nehemia, een vol evangelie gemeente en dat we er na een jaar weer vertrokken en lid werden van een nieuwe gemeente die uit een scheuring bij Nehemia was ontstaan. De eerste jaren in die nieuwe gemeente waren goed en we voelden ons er thuis. In de periode dat ik ziek was waren er diverse mensen die ons hielpen en ook anderen leefden mee. Maar helaas veranderde de gemeente na een paar jaar, doordat één van de voorgangers zijn eigen koers vaarde. Diverse gemeenteleden maakten zich zorgen over deze koers, waaronder wij, maar het mocht niet baten. Dit heeft mij in die jaren veel energie gekost, te veel achteraf. Een uitgebreide blog hierover is hier te lezen, op mijn andere website.
Hobby/cursus
Contextueel Pastoraat
Nog steeds was ik erg enthousiast over de cursus ‘Contextueel Pastoraat’. Het was in die tijd een cursus van drie jaar waarin je het laatste cursusjaar een scriptie moest schrijven. Daar was ik in het cursusjaar (2014/2015) druk mee bezig. De laatste les en tevens presentatie van de scripties was een week na mijn eerste chemokuur. Ik moest en zou daar naartoe gaan en dat lukte. Bijna al mijn medecursisten gingen in september door met het vierde (extra) jaar. Ik zat toen nog middenin de behandelingen, dus dat lukte mij niet. Daar baalde ik enorm van en ik deed het vierde jaar in 2016/2017, met andere cursisten. De theorie en de lessen waren net als voorgaande jaren erg boeiend, maar achteraf was het meer een prestigekwestie dan dat ik er erg veel lol in had.
Bijbelcursus
In september 2017 begon ik met de vier-jarige bijbelcursus van het Evangelisch College. Eens per maand had ik les op zaterdag, van 9:30uur tot 15 uur. Ik ging samen met een vriendin, dat was erg leuk. Net als de vorige cursus bij Koinonia was deze cursus ook onwijs boeiend en ik ging graag naar de lessen.