Alleen

Heel soms heb ik dit. Opeens. Terwijl ik de hond had laten plassen en terug naar huis liep, stond hij daar opeens om de hoek. Een tiener. Hij stond er alleen en at een broodje van de Turkse bakker.

Alleen stond hij daar, waarom alleen? Was dat broodje een compensatie?

Als tiener zag ik eens een oude man alleen aan een tafeltje in het hema-restaurant een broodje eten. Ik zat daar ook alleen, maar huilde om de man die alleen was.

Ik wilde de jongen meenemen naar mijn huis. Hem vasthouden en zeggen dat hij oké was en niet alleen hoeft te zijn. Bij de oude man wilde ik aan tafel gaan zitten.

Pas sinds een paar jaar besef ik dat ik op zo’n moment mijn eigen eenzaamheid voel. Ik huil niet alleen om de jongen en de oude man, maar om mijzelf. Opeens voel ik even hoe eenzaam ik was vroeger. Niet schrikken, het gaat goed met mij. Alleen soms, dan voel ik me even alleen.

https://www.groeiblog.com/alleen/