Bijna weer voor controle naar de gynaecoloog
Misschien wordt dit heel saai. Het is niet mijn eerste blog over angst bij kanker. Want het blijft eng, een controle bij de gynaecoloog. Het ging dit keer een lange tijd goed met de stress. Ik voelde me best goed en ik was druk met andere dingen. Totdat ik steeds vaker last kreeg van mijn buik. Ik kan er niet goed op liggen en het doet soms pijn. Een week van tevoren ga ik de dagen aftellen en nu wordt het toch weer spannend. De angst voor uitzaaiingen en de onzekerheid blijft voor mij nog steeds het ergste van kanker. Een zeurend gevoel in mijn buik, zeurt ook in mij hoofd en ik hoor dan de oncoloog weer zeggen “uw tumor heeft zich op een atypische manier verspreid en kan zomaar weer ergens opduiken” en “als ik u hier ooit weer terugzie is het niet meer te genezen”.
OnbegripFrustrerend is het onbegrip van anderen soms, al begrijp ik wel dat het moeilijk is als je zelf geen kanker hebt (gehad) en dat het niet altijd onwil is. Maar ik kan zó niets met opmerkingen als:
“je bent nu toch genezen?”
“alles is toch weer als voorheen?”
“ik ben ook weleens moe”
“die 5-jaarsoverleving is wel erg negatief”
Inmiddels heb ik geleerd om niet meteen te antwoorden: “ik had uitgezaaide baarmoederkanker en geen arts heeft mij ooit genezen verklaard”, “nee, niets is meer als voorheen”, “ja, ik was ook weleens moe toen ik nog gezond was, maar geloof me, dit is anders” en “kan ik iets veranderen aan die statistieken, dat zijn feiten?”
Soms is het beste antwoord op de vraag hoe het gaat gewoon “ja hoor het gaat goed”. Iemand proberen te overtuigen van iets wat hij toch niet begrijpt is kansloos en zonde van mijn energie. Al vind ik dit plaatje over de 5 of 10-jaarsoverleving toch wel leuk om te delen, want het is wel duidelijk. Plaatje afkomstig van: xkcd.com
Onbegrip maakt me soms heel eenzaam, al mag ik helemaal niet klagen! Ik heb een lieve man en veel lieve vrienden waar ik wel mijn verhaal kan doen . Dit soort opmerkingen hoor ik gelukkig niet vaak. Maar die ene keer blijft hangen en ik herinner het me weer in de week voor een controle. Mijn man en vrienden wil ik niet altijd lastig vallen en de kinderen al helemaal niet natuurlijk.Nog een weekje
Nog een weekje en ik houd ’t wel vol. Soms met een halve oxazepam, dat geeft een beetje rust. Een andere keer gewoon werken, sporten of iets leuks doen. Pijnstillers voor wanneer ik buikpijn heb, dan kan ik het even kan vergeten. Ik ga het formuliertje maar weer eens opzoeken voor het prikken van de tumorwaarde en hopen en bidden op goed nieuws volgende week.
http://www.groeiblog.com/bijna-weer-voor-controle-naar-de-gynaecoloog/
