KAMPEERHERINNERINGEN

De camping-buren hebben hun (schoon)ouders op visite en ik af en toe kijk ik er naar met een beetje jaloezie. Hoe leuk zou het zijn als mijn vader en moeder één dagje, uit de hemel kwamen en op de camping konden zijn bij ons. Gekke gedachte natuurlijk, maar het kwam in me op. Ik heb de kampeer-genen van mijn ouders. Iedere zomervakantie kampeerden we vier weken, in de ‘bouwvak’.

Mijn moeder kreeg borstkanker op haar 51e en had meteen drie rugwervels gebroken. Kamperen was geen optie meer, met de hobbels in het grasveld en een minder goed bed dan thuis. Mét uitzaaiingen in haar lever en botten heeft ze nog 7 jaar geleefd en daar was ze erg dankbaar voor. Maar de caravan wegdoen vond ze echt niet leuk.

Gelukkig heb ik de herinneringen nog. Zeker nu we in Nederland kamperen en ook nog in een omgeving waar ik vroeger met mijn vader, moeder en zus(je) ook op vakantie ging.

We fietsen wat af op onze e-bikes en fietsten naar Bourtange. Met de auto gingen we naar Orvelte en naar Giethoorn. Natuurlijk gingen we daar punteren. Dat heb ik zo vaak gedaan vroeger. De leukste herinnering aan het punteren was de keer met tante Adrie en ome Wim. Tante Adrie was een tante van mijn moeder. Ome Wim soms zo gek als een deur. Ik vergeet nooit dat het begon te regenen tijdens het punteren. Maar met ome Wim erbij was dat geen probleem. Die pakte zijn paraplu en het bleef gezellig.

Lucky vond het punteren ook leuk. Ze moest even wennen, maar al snel bleef ze voorin staan. Zo maak ik weer nieuwe kampeerherinneringen, want ik kan na 'mijn' baarmoederkanker gelukkig nog wel kamperen! 

https://www.groeiblog.com/kampeerherinneringen/