Kamperen in Tsjechië
Het irritante geklik/klak van mijn slippers
Voor wie zich afvraagt of het is goedgekomen op de camping met het geklik/klak van mijn slippers, is hier het vervolg. Natuurlijk irriteerde ik me niet alleen aan mijn slippers. Het was wennen om 24/7 op elkaars lip te zitten, in de auto of voor de caravan. Het lukte me nog niet heel erg om te genieten van de vakantie. Na een paar dagen besloot ik een recept voor oxazepam-tabletjes te regelen bij een arts. Want ik wilde niet voor iedereen de vakantie verpesten. Het was zaterdag, dus het koste wat tijd en moeite, maar bij de eerste hulp van een klein ziekenhuisje lukte het. Ik voelde me net een junk, op jacht naar oxazepam. Maar ik kreeg er 20 en daar kwam ik de vakantie wel mee door. Voor elke dag één en soms verdeelde ik ‘m over de dag. De irritatie en het rotgevoel werden echt minder als ik ze innam. Ik begrijp nu dat mensen hier verslaafd aan kunnen raken.
Later herinnerde ik me een blog van een psycholoog uit een vrouwenblad vorig jaar, over vakantie houden als gezin. Ze scheef dat niet álles altijd leuk kan zijn op vakantie en je blij moet zijn met de dingen die wel leuk zijn en goed gaan. Ik bedacht dat het ook naïef is om te denken dat in de vakantie opeens alle moeheid en irritaties weg zijn. Toen ik dat een beetje accepteerde ging het beter.
Camping en omgeving
In 2008 en 2009 zijn we ook in Tsjechië geweest, maar in een ander gedeelte. Nu waren we net over de grens van Oost-Duitsland en dichtbij Polen. De camping en de omgeving waren leuk. Het weer net als in Nederland, lekker weertje dus om te kamperen. De bakker was op 50 meter afstand van de camping vandaan en de supermarkt 500 meter.
Het was leuk om in een, voor ons, nieuw gebied te zijn. Er was veel te doen, te veel voor één vakantie en ik vond een dagje camping ook prima. Alle niet gelezen tijdschriften van het afgelopen jaar waren mee, dus ik verveelde me niet.
Rodelen, berg beklimmen en kabelbaan
Een beetje actief ben ik wel geweest, ondanks dat ik moe was. De eerste week gingen we rodelen. Dat was nog best suf, want het ging niet heel snel. De tweede week beklommen we een berg. 4,6 km heen en 4,6 km terug. Ik ben nooit zo’n wandelaar geweest en om de klim leuk te houden was zo’n half oxazepammetje wel nodig. Eenmaal boven was ik super trots natuurlijk en het uitzicht was mooi.
De laatste week ging de jongste met een kabelbaan van een toren van 30 meter hoog. Stiekem was ik jaloers en in een opwelling bedacht ik dat ik het ook ging doen. Eerst veel trappen omhoog in de warmte en toen mocht ik springen. Het was best eng, maar ik dacht, ik heb gekkere dingen gedaan en de kans dat het mis gaat is vast klein. Heel voorzichtig liet ik me vallen en daar ging ik. Blijkbaar heeft het indruk gemaakt op de kinderen, want ik kreeg deze kaart vandaag voor mijn verjaardag ‘Happy 44, Forever Young’.
