Mijn e-bike
Gewoon doorgaan
Sinds dit jaar worden er meer e-bikes verkocht dan gewone fietsen. Ik vond een e-bike altijd een beetje onzinnig wanneer je gezond bent en nog niet bejaard.
Na mijn operatie, chemokuren en bestralingen in 2015 wilde ik gewoon doorgaan. Vooral zo normaal mogelijk verder leven en daar paste een e-bike niet bij. Als ik ooit palliatief zou zijn, mocht ik een e-bike van mezelf. Niet te kinderachtig dacht ik, gewoon doorgaan.
Hulpjes
Inmiddels weet ik dat ‘gewoon doorgaan’ niet kan na kanker en ben ik iets milder geworden voor mezelf. Ik probeer steeds meer gebruik te maken van hulpmiddeltjes die het even iets makkelijker maken. Mijn strijkdroger is echt onmisbaar. Toen de motor na een half jaar (intensief gebruik) kapot ging was ik erg blij dat de fabrikant snel een nieuwe opstuurde. De boodschappen laat ik vaak bezorgen door Picnic.
E-bike
Je raadt het al. Naast Picnic en de strijkdroger heb ik nu ook een e-bike! Ik fiets en ik ben dus buiten. Het kost een stuk minder energie, wat ik weer aan andere dingen kan besteden. Ik heb in een paar weken al meer gefietst dan in de voorgaande maanden. Soms neem ik de hond mee, voorop in haar hondenfietsmandje. Ze heeft in de gaten dat we sneller gaan denk ik, want ze blijft beter zitten dan op mijn ‘gewone’ fiets.
De fiets heeft een verende voorvork, dus drempeltjes zijn prettiger. Figuurlijk moet ik nog wel een drempeltje over soms. Ik geniet van de e-bike, maar vind het lastig om een bejaarde voorbij te fietsen. Niet uit schaamte, nou ja in het begin een beetje. Maar ik voel me een beetje schuldig dat ik zo makkelijk en snel fiets nu en vind het zielig als een ouder iemand moeilijker vooruit komt.
1 reactie
Grappig, ik had het hier daarnet nog over met mijn vader. Vorig jaar kon ik de e-bike van mijn moeder krijgen. Mijn ouders kochten nieuwe. Belachelijk vond ik dat. Ik was 45.
Nu, 46 jaar en kankerpatiënte klinkt het helemaal zo gek nog niet, zo'n e-bike. Zeker als lange afstandswandelen door neuropathieklachten in de toekomst eventueel niet meer mogelijk zou zijn. Het is dus maar net vanuit welk perspectief je kijkt 😉
Voel je vooral niet schuldig. Het is alleen maar fijn voor jou dat je lekker actief kunt blijven. Misschien denkt die oudere persoon exact hetzelfde over zichzelf (fijn dat ik nog kan fietsen).