Mijn rode bril

Dit keer geen blog over kanker, maar een gedicht over jezelf durven zijn, therapie, vriendschap en God de Vader:

 

Mijn rode bril

Lang geleden kocht ik een rode bril

het montuur opvallend en dik

eigenlijk bedoelde ik:

wie maakt mij wat, nu doe ik wat ík wil!

 

Het was de buitenkant

mijn emotionele bankrekening zwaar in de min

leeggegeven als kind vanaf het begin

kwam ik in hulpverlenersland

 

De rode bril werd overbodig

mijn nieuwe bril was bruin en klein

minder opvallend kon ik mezelf weer zijn

therapie was niet meer nodig

 

Soms zet ik die rode bril ongemerkt weer op

heel even maar, niet lang

voel ik me alleen en bang

roep ik dan luidkeels STOP

 

Gelukkig hoor ik steeds weer

zet die bril maar af, ik zie jou wel staan

lieve vrienden laten me niet gaan

hun trouw en liefde raken me steeds meer

 

En als ik bij mijn Vader komen zal

dan gooi ik de rode bril weg

Hij houdt mij stevig vast en zegt

Ik zag jou altijd al

http://www.groeiblog.com/rode-bril/

1 reactie