Moeder van de bruid

Relax

Toen was het zover, de bruiloft van onze dochter en haar vriend. De aanloop ernaartoe was niet heel lang. In de zomervakantie was er opeens een appartement te huur en besloten ze te gaan trouwen. Veel tijd als voorbereiding was er dus niet, maar het kan prima zo en het scheelt een hoop stress. Gelukkig zijn dochter en schoonzoon best nuchter en wij ook. Het hoefde niet perfect allemaal.

Moeder van de bruid

Om 8 uur ’s morgens was ik als eerste beneden. Daar was ik dan ook al weken van tevoren subtiel op gewezen door mijn dochter. Dat het niet kon dat ik, als moeder, nog op bed zou liggen, als de kapster/visagiste komt. Later kwam de rest ook uit bed en naar beneden en toen was het tijd voor de jurk. Die werd door mij en Arwin voorzichtig van de zolderslaapkamer gehaald en in de woonkamer ging de jurk aan. Dat is veel makkelijker dan twee trappen af lopen ín die jurk volgens mijn dochter. Ik hielp haar met aantrekken van de jurk en maakte de knoopjes vast (zie foto). Wow, ik voelde me toen wel echt de moeder van de bruid.

Foto’s

Bruid en bruidegom gingen foto’s maken en wij aten nog een broodje thuis. Anderhalf uur later vertrokken we naar de feestlocatie. Daar gingen ook wij en de daggasten op de foto. De fotografe was erg aardig en leuk, alleen liet ze ons een paar keer springen en ik weet niet of ik hierdoor nu beter op de foto’s sta… Daarna volgde het ’taartmoment’. Weer anderhalf uur later vertrokken we naar een leuk, klein kerkje voor de kerkelijke inzegening van het huwelijk. Op het gemeentehuis waren ze de dag ervoor al getrouwd en daardoor kon alles rustig aan op deze dag.

Kerk

De kerkdienst was mooi. Als er aan terugdenk ontroert het me. Een tijd terug vroeg mijn dochter wat ik vind van Psalm 121 als trouwtekst en/of tekst op de kaart. Ze wist niet dat dit ook onze trouwtekst was bijna 25 jaar geleden. Hoewel ze zei ‘er niet perse veel mee te hebben dat vaders hun dochter weggeven op een bruiloft’, mocht Arwin toch met haar meelopen in de kerk. Haha, deze nuchterheid heeft ze niet van haar vader, want die vond dit erg leuk om te doen.

De liederen die ze zelf uitzochten waren een getuigenis op zich volgens de voorganger en dat was ik met hem eens. Bij het ‘Vader maak mij tot een zegen’ uit Opwekking 710 dacht ik, maar jullie zijn al tot zegen. Ze zullen dit niet van zichzelf zeggen, maar ik weet dat het zo is. De belofte van God uit Psalm 121 wens ik hen toe. Het leven was vóór hun huwelijk al niet zonder zorgen en dat zal het ook in het huwelijk niet zijn. Dat het leven niet volmaakt is op aarde, wisten ze beiden al. Maar God is altijd onze hulp.

Arwin en ik hebben het op de dag zelf niet benoemd, maar natuurlijk misten we onze beide ouders wel. Marit zonder opa’s en oma’s op haar trouwdag, dat vond ik sneu. In mijn hoofd kan ik ze er zo bij fantaseren, ze zouden naast hun schoenen hebben gelopen van trots. Maar gelukkig waren haar vader, moeder, schoonvader en schoonmoeder er wel!

Feestje

Na de kerkdienst gingen de daggasten weer naar de feestlocatie, waar we hebben gegeten en even lekker konden relaxen voor het feestje begon. ’s Avonds presenteerde ik toch wel trots de Kahoot! Quiz die ik met de moeder van de bruidegom had gemaakt. Om 23:30uur was het feestje afgelopen en de dag om.

Wat ging het snel voorbij, maar het terugkijken doen we vast nog lang.

https://www.groeiblog.com/moeder-van-de-bruid/